مقایسه ی عملکرد روش های درون یابی برای ارزیابی کیفی آب زیرزمینی بر مبنای خصوصیات آبخوان های کم عمق (مطالعه موردی: آبخوان بابل_آمل)

برنامه ریزی مدیریت کیفی سفره های آب زیرزمینی براساس تغییرات مکانی پارامتر موثر در آلودگی آب های زیرزمینی صورت می گیرد. در این مقاله روش های مختلف درون یابی در آبخوان کم عمق بابل_آمل با توجه به خصوصیات هیدروژیولوژیکی آن مورد ارزیابی قرار می گیرند. پس از پردازش اولیه اطلاعات جهت انتخاب روش درون یابی مناسب، 21 روش درون یابی قطعی و زمین آمار با عملکرد خطی و غیرخطی اعم از روش عکس  فاصله (IDW)، کریجینگ معمولی (OK)، کریجینگ معمولی لوگ نرمال (Log_OK)، کریجینگ گسسته (DK)، کریجینگ تجربی بیزی (EBK)، همسایگی طبیعی (NN)، سطح روند (TS) و اسپلاین (Spline) مورد مقایسه قرار گرفتند. پارامتر کل جامدات محلول (TDS) در آبخوان کم عمق ساحلی بابل_آمل در مجاورت دریای خزر در شمال ایران دراین تحقیق بکار گرفته شد. برای صحت سنجی نتایج از 7 معیار ارزیابی خطا در اعتباریابی حذفی تمامی چاه های مشاهداتی غلظت استفاده گردید. نتایج نشان داده است که روش غیرخطی Log_OK در آبخوان کم عمق بابل_آمل در 43/71 درصد موارد معیارهای ارزیابی خطا، نتایج بهتری ارایه داده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که روش غیرخطی Log_OK کارایی مناسبی در آبخوان های کم عمق  بر مبنای خصوصیات هیدروژیولوژیکی آن ها دارد.