شناخت عوامل موثر بر کاهش نارضایتی شغلی کارکنان انتظامی (مورد مطالعه سرکلانتری های چهارم ، پنجم و یازدهم فرماندهی انتظامی تهران بزرگ.)

نیروی انسانی در ناجا بزرگ ترین سرمایه و عامل اصلی در تداوم و ارتقای امنیت عمومی است. از نظر علم مدیریت کارکنان با مراجعان به همان گونه ای رفتار می کنند که معتقدند مدیران با آنها رفتار کرده و این نگرش و رفتار را در تعامل با مراجعان بروز خواهند دارد که نتیجه آن می تواند تسری نارضایتی در شهروندان باشد. از این رو شناخت کاهش نارضایتی شغلی کارکنان به واسطه آثار انکار ناپذیری که بر عملکرد و کارایی پلیس داشته، از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ بنابراین این پژوهش با هدف شناخت عوامل موثر بر کاهش نارضایتی شغلی کارکنان در کلانتری های تهران بزرگ انجام می شود.

روش شناسی  تحقیق:

 تحقیق حاضر از لحاظ داده، کمی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه تحقیق را کارکنان شاغل در کلانتری های تحت پوشش سرکلانتری های پنجم، چهارم و یازدهم پلیس پیشگیری ف .ا.تهران بزرگ تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه به تعداد 294 نفر محاسبه و در پایایی پرسش نامه 35 سوالی، با آلفای کرونباخ 86 درصد تعیین و از طریق آزمون های آماری ارتباط همبستگی پیرسون، کندل تاسی و آزمون رتبه ای فریدمن سوال های مطرح شده در تحقیق مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند.

 یافته ها و نتیجه گیری:

داده های جمع آوری شده نشان داد که بیشترین نارضایتی کارکنان از مولفه های مربوط به عوامل سازمانی و عوامل ماهیت کار بوده و کمترین نارضایتی نیز از مولفه های محیطی و فردی است. همچنین مشخص شد بین عوامل نارضایتی و درجه، تحصیلات و سنوات خدمتی کارکنان ارتباط معناداری وجود داشته و بیشترین نارضایتی کارکنان کلانتری ها به ترتیب اولویت مربوط به انتقال فشار ناشی از شغل سازمانی به محیط خانواده، وجود استرس شغلی در کلانتری ها و عدم تناسب بین ساعات کاری در کلانتری ها و توان کارکنان است