سنتز گاما-آلومینا با سطح ویژه و حجم حفره بالا به روش سل-ژل با کمک پلی اتیلن گلایکول

در این پژوهش، تاثیر پلی اتیلن گلیکول بر سنتز و ویژگی های ساختاری پایه گاما آلومینا بررسی شد. بدین منظور از فرایند سل-ژل به عنوان روش سنتز و از آلومینیوم ایزوپروپوکسید به عنوان پیش ماده برای تهیه گاما آلومینا بهره گرفته شد. از آنالیز جذب و دفع نیتروژن به منظور محاسبه ی سطح ویژه، حجم روزنه ها و توزیع اندازه روزنه های گاما آلومیناهای سنتز شده با درصد مولی های گوناگون پلی اتیلن گلیکول استفاد شد. نتیجه ها نشان داد که سطح ویژه(m2/g344) و حجم روزنه  هی (cm3/g 2/2)بهترین آلومینای سنتز شده با نسبت مولی 05/0 پلی اتیلن گلیکول به آلومینیوم ایزوپروپوکسید نسبت به نمونه سنتز شده در غیاب پلی اتیلن گلیکول به ترتیب حدود 40 و 340 درصد افزایش را نشان می دهد. هم چنین دیده شد با افزایش نسبت مولی پلی اتیلن گلیکول به بیش از 05/0 تغییر چشمگیری در ساختار آلومینا به وجود نمی آید. بهترین نمونه گاما آلومینای سنتزی به وسیله آنالیزهای جذب و دفع نیتروژن، میکروسکوپ الکترونی روبشی و پراش سنجی پرتو ایکس مورد مطالعه بیش تر قرار گرفت و با گاما آلومینای تجاری تهیه شده از شرکت مرک با سطح ویژه (m2/g174)  و حجم روزنه ها (cm3/g 5/0) مقایسه شد. بر اساس نتیجه های پراش پرتو ایکس اندازه بلورهای گاما آلومینای مرک و بهترین نمونه سنتزی به ترتیب 13 و 7  نانومتر محاسبه شدند برخلاف روش های پیشین سنتز گاما آلومینا که نمونه  های سنتزی با سطح ویژه بالا، به طور معمول دارای حجم روزنه  های کمی بودند،  استفاده از پلی اتیلن گلیکول در فرایند سل-ژل افزون بر افزایش سطح ویژه موجب افزایش چشمگیری در حجم روزنه ها نیز شد. همچنین سنتز گاما آلومینا با استفاده از پلی اتیلن گلیکول  از پیچیدگی کم تری  نسبت به سایر روش ها برخوردار است.