ارتباط بین مهارت های حرکتی بنیادی با توانایی بازداری پاسخ در پسران 7 تا 9 سال

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مهارت های حرکتی بنیادی با توانایی بازداری پاسخ در کودکان بود. از بین پسران هفت تا نه سال (سن: 0/86±8/20 سال) ، 80 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای ارزیابی مهارت های بنیادی، از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ و برای ارزیابی توانایی بازداری پاسخ از آزمون رایانه ای استروپ استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق روش های آماری توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی معنادار منفی بین نمره درصدی مهارت های دستکاری و جابجایی و بهره حرکتی درشت با متغیرهای توانایی بازداری پاسخ وجود داشت. این یافته ها گویای آن است که عملکرد بهتر در مهارت های حرکتی بنیادی، با توانایی بیشتر در بازداری پاسخ های نامربوط در آزمون استروپ همراه است و بالعکس. به طور کلی، این یافته ها نشان دهنده لزوم توجه همزمان به رشد حرکتی و شناختی در کودکان است.