اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر آموزش تیپ های شخصیتی DSM- 5 بر کاهش تعارضات زناشویی

تعارضات زناشویی از مشکلات شایع در میان زوج های  جوان است. سالانه بسیاری از مراجعات به مراکز روانشناسی به دلیل تعارضات زناشویی است. عدم آگاهی از مهارت های برقراری ارتباط، سبک های دلبتسگی، اطلاع ناکافی از خصوصیات شخصیتی همسر، از جمله عوامل پدید آورنده تعارضات است. هدف از این پژوهش تعیین و اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر آموزش تیپ های شخصیتی  DSM- 5بر کاهش تعارضات زناشویی بود.

 این پژوهش یک پژوهش شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون بدون گروه کنترل بود، جامعه آماری مورد مطالعه 16 زوج بودند که در دوره زمانی پاییز 1398 جهت کاهش تعارضات زناشویی به اطلاعیه گروه درمانی مراجعه کردند. شرکت کنندگان از طبقات اجتماعی و اقتصادی بالای جامعه بودند و میزان تحصیلات آن ها کارشناسی و بالاتر بود. ابتدا زوج ها به آزمون تعارضات زناشویی ثنایی پاسخ دادند. سپس تحت آموزش 8 جلسه ای تیپ های شخصیت قرار گرفتند که هر جلسه به مدت 1 ساعت بود. اعضاء قبل و بعد از آموزش با پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که آموزش گروهی تیپ های شخصیت بر کاهش تعارضات زناشویی موثر است. بین میانگین داده های پیش آزمون با پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (002< p و 71/4=) 13 (=t) به این صورت که میانگین کلی تعارضات زناشویی اعضاء به طور معنی داری پس از گروه درمان کمتر از میانگین تعارضات آنها پیش از گروه درمانی بوده است. در تمامی خرده مقیاس های تعارضات زناشویی پس از اجرای آموزش گروهی تفاوت معنی داری دیده می شود (05/0<p) به استثناء زیر مقیاس جلب حمایت فرزند و افزایش رابطه با خویشاوندان خود.

نتیجه گیری: 

به این ترتیب می توان چنین نتیجه گرفت که افزایش آگاهی زوجین نسبت به تیپ شخصیتی یکدیگر و شناخت نقاط قوت و ضعف شخصیتی آنها می تواند گام موثری در کاهش تعارضات زناشویی داشته باشد. هم چنین تمایل زوجین پس از آگاهی از تیپ های شناختی برای پیگیری جلسات درمان فردی و حل تعارضات درون روانی افزایش یافت.