توانایی مهار سوپر ناتنت های حاصله از سانتریفوژ نواحی مختلف بربخ (اپیدیدیم) موش

مقایسه تاثیر سوپر ناتنت های نواحی مختلف اپیدیدیم، روی تخمکهای تلقیح شده با اسپرمهای ظرفیت یافته (اسپرمهای ناحیه دم اپیدیدیم که 120 دقیقه پری انکوبه شده بودند) انجام گرفت. از 257 تخمک تلقیح شده 193 تخمک (74/51 درصد) در حضور سوپر ناتنت اسپرمهای ناحیه سر اپیدیدیم، بارور شدند؛ در حالی که، در صد باروری در حضورسوپر ناتنت های های نواحی تنه  و دم اپیدیدیم به طور معنی داری کاهش نشانداد: به طوری که از 274 تخمک تلقیح شده در حضور سوپر ناتنت ناحیه تنه، تنها 32 تخمک (11/49 درصد)، و از 362 تخمک تلقیح شده در حضور سوپر ناتنت ناحیه دم، 15 تخمک (4/15 درصد)، بارور شدند. از آنجایی که سوپرتاتنت حاصله از اپیدیدیم، مشتمل بر ترشحات اپیدیدیم، به ویژه ماکرومولکولهایی که برای باروری نقش ممانعت کننده دارند، می باشند. لذا از تجربه دار این طور استنتاج می شود که ممانعت کنندگی سوپر تاتنت از ناحیه ابتدایی به طرف انتهای اپیدیدیم به طور معنی داری افزایش می یابد که احتمالا بیانگر افزایش غلظت ماکرومولکولهای موجود در اپیدیدیم و با افزایش فعالیت ماکرومولکولهای مزبور می باشد. از آنجا که بالا بودن توانایی مهار کنندگی سوپر تاتنت حاصله از اسپرمها با بلوغ اسپرمها رابطه مستقیم دارد. در نتیجه می توان گفت که گروه اسپرمهای بالغ در ناحیه انتهایی به مراتب بیشتر از ناحیه ابتدایی اپیدیدیم می باشد.