ارزیابی رویکرد قوانین و اسناد بالادستی به بعد کیفی افزایش جمعیت

سیاست‌گذاری جمعیت در ایران، در سال‌های اخیر دستخوش تحولات اساسی قرار گرفته است و درحال‌حاضر قوانین ناظر به تشویق و زمینه‌سازی درخصوص افزایش جمعیت در دستور کار مجلس و دولت قرار دارد. نظربه‌اینکه عامل اساسی رویکرد کنترل و کاهش جمعیت در همه جوامع ازجمله ایران -حتی در سطوح خانواده‌ها- معطوف به نگرانی از بعد کیفی جمعیت بوده و هست؛ لذا انتظار می‌رود در سیاستگذاری‌ها و قانون‌گذاری‌های خرد و کلان، به ارتقاء بعد کیفی جمعیت توجه ویژه‌ای شده باشد. ازاین‌رو، در این پژوهش به تحلیل مضمون اسناد بالادستی و بررسی میزان اهتمام آنها به بعد کیفی جمعیت پرداخته شده و هدف این است که وضعیت موجود و مطلوب بعد کیفی افزایش جمعیت در اسناد بالادستی و قوانین نوظهور باعنوان یا هدف افزایش جمعیت، مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاکی از وجود خلاهای اساسی و عدم انعکاس مفاد کیفی موجود در اسناد بالادستی (ازقبیل ارایه آموزش‌های فرزندپروری جسمی، فکری، جنسی و معنوی؛ ارایه امکانات و مشاوره‌های روانی- مهارتی و تکریم خانواده‌های پرجمعیت) در اسناد و طرح‌های در حال تصویب است. در نتیجه‌گیری این مطالعه به الزامات رشد کیفی جمعیت و لزوم ادغام آنها در قوانین مرتبط با افزایش جمعیت پرداخته شده است.