بررسی ارتباط بین برخی از شاخص های آنتروپومتریکی با فاکتورهای آمادگی جسمانی ورزشکاران پسر 11 تا 17 سال شهر کرمانشاه

امروزه از شاخص های آنتروپومتریکی و فاکتورهای آمادگی جسمانی به منظور استعدادیابی و ارزیابی میزان آمادگی جسمانی ورزشکاران استفاده می شود بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین برخی از شاخص های آنتروپومتریکی با فاکتورهای آمادگی جسمانی ورزشکاران پسر 11 تا 17 سال شهر کرمانشاه می باشد

جامعه آماری کلیه پسران ورزشکار شهر کرمانشاه بودند که از بین آن ها 100 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ارزیابی های شاخص های آنتروپومتریکی: وزن، قد (ایستاده و نشسته)، محیط بازو در حال استراحت و انقباض، محیط ساق پا، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن و آزمون های فاکتورهای آمادگی جسمانی شامل: سرعت با آزمون 100 متر، چابکی با آزمون 9×4، توان هوازی با آزمون 1500 متر و آزمون انعطاف پذیری اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد بین وزن بدن، شاخص توده بدن، درصد چربی و دور کمر بدن با آزمون های آمادگی جسمانی همبستگی معکوس معنی داری وجود داشت؛ همچنین، بین میزان قد (ایستاده و نشسته)، دور ساق پا، دور بازو با آزمون انعطاف پذیری، توان بی هوازی ارتباط معنی داری وجود نداشت؛ درحالی که بین قد ایستاده، قد نشسته و دور ساق پا با آزمون چابکی ارتباط معکوس و معنی دار اما با آزمون سرعت ارتباط مثبت و معنی دار مشاهده شد.

براساس نتایج مطالعه حاضر، میزان آمادگی جسمانی با افزایش شاخص های آنتروپومتریک (وزن بدن، شاخص توده بدن، درصد چربی و دور کمر بدن) کاهش می یاید؛ درنتیجه مربیان برای بهبود شاخص های آنتروپومتریک آموزش صحیح و اطلاعات مناسب تغذیه ورزشی ارایه نمایند؛ همچنین مربیان می توانند از شاخص های آنتروپومتریکی و فاکتورهای آمادگی جسمانی به منظور استعدادیابی ورزشکاران مستعد استفاده کنند.