برآورد میدانی حداکثر اکسیژن مصرفی و ارتباط آن با چاقی مرکزی در زنان رده سنی مختلف استان های قزوین، آذربایجان شرقی و همدان

چاقی مرکزی عامل خطر جدی در بیماری های قلبی عروقی به شمار می رود و ارتباط معکوسی با Vo2max دارد.مطالعه حاضر با برآورد Vo2max از طریق پروتکل بروس، راکپورت، گام شمار و پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ) در زنان با رده سنی مختلف در استان های قزوین، آذربایجان شرقی و همدان و ارتباط آن با شاخص های نسبت کمر به قد (WHtR)، نسبت کمر به لگن (WHR)، شاخص چربی بدن (BAI) و شکل بدن بر اساس سطح (SBSI) انجام شد. روش شناسی: زنان 60-20 سال با تعیین حجم نمونه به روش مورگان، به روش خوشه ای انتخاب و به ترتیب متغیرهای آنتروپومتریکی، آزمون راکپورت، تکمیل پرسشنامه، اتصال گام شمار به مدت 7 روز و نهایتا اجرای آزمون بروس صورت گرفت. نرمال بودن داده ها با آزمون کلموگروف اسمیرنوف و مقایسه رده سنی مختلف با آنالیز کواریانس چند عاملی و آزمون تعقیبی توکی و همچنین ارتباط Vo2max با شاخص های چاقی مرکزی با آزمون همبستگی پیرسون بررسی شد. یافته ها: بین رده سنی و همچنین بین سه استان مذکور تفاوت معناداری در Vo2max مشاهده شد (001/0=P). همچنین ارتباط معکوس معناداری بین Vo2max برآوردی با دو شاخص (WHtR، BAI) وجود داشت اما در دو شاخص (WHR، SBSI) در برخی موارد ارتباط معنادار و در برخی موارد معنادار نبود. نتیجه گیری: کاهش سطح فعالیت بدنی و در راستای آن آمادگی قلبی تنفسی منجر به افزایش شاخص های چاقی مرکزی در رده سنی مختلف  گردید؛ که نشان از ارتباط معکوس معنادار Vo2max  با شاخص های چاقی مرکزی بود.