چارچوب های تفسیر شفافیت، سازوکار تعادل در کنش جمعی (مطالعه موردی: راهبرد های رایج ایران)

شفافیت برای جهت‌دهی تلاش‌های راهبردی وهوشمندانه شهروندان وبرای ایجاد درک مشترک است. این درک برای ایجاد کنش‌جمعی ومشروعیت‌بخشی به آن، ضروری است. همچنین وزن‌دادن به شفافیت درگروه های اجتماعی باعث تقویت جامعه‌پذیری افراد می‌گردد. درواقع پیامد‌ وگستره شفافیت ازیک طرف والتزام عمل به شفافیت، باعث تقویت غرور واراده، به واسطه احساس تاثیرگذاربودن می‌شود.که نتیجه آن تقویت انگیزه درعمل‌جمعی است. یعنی هرچه التزام فرد به شفافیت و انتظارشفاف بودن ازدیگران تقویت گردد،انگیزه او برای عمل قوی‌تراست. با توجه به اهمیت بحث شفافیت، پژوهش پیش‌رو با روش تحقیق توصیفی،تحلیلی به دنبال پاسخ این پرسش اصلی می‌باشد که، نقش چارچوب‌های تفسیرشفافیت بعنوان سازوکار تعادل‌بخش عمل‌جمعی با توجه به راهبردهای رایج ایران چگونه خواهدبود؟ درجهت مفهوم‌سازی حیطه مورد بررسی، زمانی که جامعه فاقد تعادل کارکردی درساختارهای سیاسی واقتصادی می‌شود،شکافهای متعددی درساختارقدرت وجامعه ایجاد می‌گرددکه باعث بروز نارضایتی‌های مدنی گردیده وپس ازآن کنش‌های اجتماعی بسط می‌یابد.دراین مرحله زمینه‌های مساعدساختاری،فشارهای ساختاری وباورهای‌تعمیم‌یافته برای کنش مهیا می‌شود. و شفافیت تلفیقی است ازفهم وجود فرصت‌های قابل‌اعتماد برای عمل خودجوش و سروسامان دادن به عمل‌جمعی. حدوث برخی رخدادهای شتابدهنده درعامل زمان، بالفعل‌شدن توانایی بسیج با مولفه‌های خلق فرصتهای‌سیاسی واجتماعی درراستای توسعه مشارکت‌جمعی کنشگران ، ودرکنترل اجتماعی، مهار وهدایت کنش‌های‌جمعی به مسیرهای رویت‌پذیر و قابل پیش‌بینی، موثراست.