نقش دولت ها و سازمان های دینی در آموزش های مبتنی بر وب (به منظور ارتقای آموزش های دینی)

این مقاله مشکل عمده معنوی ایجاد شده توسط نظام امپریالیسم و ​​فرصت هایی را که ناخواسته برای آموزش دینی از طریق بسترهای خود ایجاد کرده است؛ یعنی فضای مجازی با داده های بزرگ را مشخص می کند. امپریالیسم در حرص و طمع خود برای قدرت مادی، جهانی شدن را به سرعت گسترش داده تا جایی که مهاجرت جهانی، مهارت ها، تخصص ها، فرهنگ ها، زبان ها و ادیان از کنترل آنها توسط امپریالیسم جلوگیری می کند. امپریالیسم در مراکز غربی خود از سلامت روحی و روانی مردم غفلت کرده و لذت طلبی، خودخواهی و فرهنگ مصرفی را جایگزین معنویت کرده است؛ به نحوی که حتی به عنوان امپریالیسم فرهنگی به مناطق پیرامونی خود صادر می کند. از طرفی، در پی انباشت سرمایه داری، دستگاه های سخت افزاری را در اختیار مردم قرار داده است تا برنامه های نرم افزاری را به عنوان رسانه اجتماعی که به قدرت اجتماعی مردم تبدیل شده است، خارج از کنترل خود در اختیار دیگران قرار دهد. این قدرت اجتماعی جدید مردم فرصت هایی را برای ارتقای آموزش دینی به افرادی ارایه می دهد که در میان عرضه بیش از حد کالاهای دنیایی، در پی تحقق نیازهای معنوی هستند. دستگاه های فناورانه با امکان ارتباطات همزمان و همزمان در سراسر مرزهای بین المللی به توسعه روش های جدید، تضمین کیفیت جدید و مطالب جدیدی را که منحصر به فرد و اصلی هستند، ارایه می دهند. از آنجا که دانش مالکیت اجتماعی متعلق به همه بشریت است و نه مالکیت خصوصی افراد؛ دولت ها و سازمان های مذهبی باید در انتقال دانش مفید، مهارت ها، تخصص ها، فرهنگ ها، زبان ها و ادیان با مدارا و درک همکاری کنند. دنیای امروز، دنیایی است که در آن دیوارهای دانشگاه ها به صورت استعاری فرو می ریزد و تبدیل به یک پردیس جهانی شده است. این امر مستلزم ایجاد مدل های آموزشی تطبیقی ​​جدیدی است که در آن تمایز بین فراگیران و مربیان مبهم است. علیرغم ساختمان ترسناک جهانی شدن، آموزش و پرورش باید اصول شناخت؛ یعنی زبان، یادگیری، حافظه، هوش و تفکر و همچنین توانایی های احساسی مثبت یادگیرندگان/مربیان را حفظ کند. معنویت باید در اصطلاح علمی مدرن، به عنوان قلمرو طبیعی ایده ها، شناخت، ورودی های حسی، احساسات، ادراکات و باورها بازتعریف شود. این قاعده به صورت خاص برای فرهنگ است و در فرآیندهای قشری تالاموس مغز نفوذ می کند.