تجزیه پایداری عملکرد و وزن صد دانه در ژنوتیپ های نخود تیپ دسی در شرایط دیم

در این تحقیق که به منظور بررسی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و تعیین پایداری عملکرد و وزن صد دانه نخود (Cicer arietinum L.) در شرایط دیم دراستان کردستان اجراء شد، هفت ژنوتیپ و لاین نخود تیپ دسی به علاوه رقم شاهد (پیروز) در سه ایستگاه تحقیقاتی (گریزه، خرکه و قاملو) به مدت سه سال (1380 تا 1382) در طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس آزمون بارتلت متجانس بودن واریانس خطاها در آزمایش های جداگانه مورد تایید قرار گرفت. برای مطالعه اثر متقابل ژنوتیپ × محیط تجزیه واریانس مرکب و برای تعیین ثبات عملکرد و وزن صد دانه در محیط های مختلف تجزیه پایداری انجام شد. براساس نتایج تجزیه واریانس، بین میانگین محیط ها و میانگین ژنوتیپ ها تفاوت معنی دار وجود داشت. معنی دار بودن اثر متقابل ژنوتیپ× محیط برای صفات مورد نظر نشان داد که واکنش تعدادی از ژنوتیپ ها در برخی از محیط ها متفاوت بوده است. براساس آماره های پایداری (Pi ،bi ،S2di وCV%)، ژنوتیپ ICCV 91006 برتر و پایدارتر از سایر لاین ها بود و برای کاشت در مناطق دیم استان کردستان قابل توصیه است.