سفر به قلمرو از هم گسیخته ی "خود" و مرزهای ممزوج هویت در رمان ظهور اثر مارگارت اتوود

هدف مقاله حاضر تحلیل و بررسی مرزهای در هم تنیده ی خود در رمان ظهور نوشته ی مارگارت اتوود در سال 1972 می باشد. اتوود در این رمان کشمکش درونی قهرمان داستان و نقش های جنسیتی و تبعیض علیه زنان را به تصویر میکشد. راوی که در حیرانی رها شده در طول سفری نمادین در جستجوی خویشتن راستین خود به دنبال گذشته می گردد و رمان نشان میدهد که گسیختگی و شخصیت دوگانه همانند خودانگاره و ادراک هویت از کودکی اغاز می شود. همچنین تلاش برای جستجوی هویت و بقای خود در یک جامعه ی پسامدرن بازنمایی شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین مرزهای ذهنی روانشناختی و معنوی خود در این جامعه می باشد. همچنین این تحقیق رویکردی فمینیستی و روایت نگارانه به روش هایی دارد که راوی برای برساختن و حفظ مرزهای خود به کار برده است که در پایان رمان منجر به خودآگاهی قهرمان داستان می شود. این روش ها شامل رجوع به احساسات , جستجوی حمایت از دیگران، تعمق در گذشته و نیز بهره بردن از تغییر زمان روایت در تناسب با تحولات درونی راوی می باشد. همچنین ما مرزهای خود را به سه گروه ذهنیت مونث، هویت های دروغین و ایدیولوژی و طبیعت تقسیم کرده ایم. اتوود انقیاد طبیعت و زنان را در فرهنگ غربی در جریان سفری به گذشته و قلمرو از یاد رفته ی روان قهرمان داستان به تصویر میکشد و ان را با مناطق دور افتاده ی کانادا مقایسه میکند و همچنین از راهکارهای روایی برای تجسم درون مایه ی رمان بهره میبرد.