بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرانی، نشخوار فکری، و کنترل آسم در بیماران مبتلا به آسم

بیماران مبتلا به آسم درجات بالایی از استرس را تجربه می کنند. آسم یک مشکل عمده بهداشتی در اغلب نقاط دنیا است. روش های درمان روان شناختی می توانند سهم زیادی در کاهش اختلال های مرتبط با سلامت ازجمله نگرانی، نشخوار فکری و کنترل آسم داشته باشند. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر نگرانی، نشخوار فکری، و کنترل آسم در بیماران مبتلا به آسم می پردازد.

این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران مبتلا به آسم شهر ارومیه در سال 1398 تشکیل دادند. 24 بیمار مبتلا به آسم پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری (گروه آزمایشی و گروه کنترل) قرار گرفتند. این دو گروه در مرحله پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه نشخواری فکری نالن هوکسما و مارو (1991) پرسشنامه پن استت زینبارگ و بارلو ((PSWQ و آزمون کنترل آسم (ACT) مورد ارزیابی واقع شدند. سپس گروه آزمایشی طی هشت جلسه تحت درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مداخله روان شناختی دریافت نکرد. در پایان هشت جلسه درمان دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری بار دیگر توسط پرسشنامه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر روی نگرانی و کنترل آسم در گروه آزمایش معنی دار می باشد ولی در متغیر نشخوار فکری باوجود تفاوت، معنی دار نمی باشد.

می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان دارویی در افراد دارای بیماری آسم موثر باشد.