ارزیابی هم افزایی آنزیم های گلوکز اکسیداز ولیپاز برخواص رئولوژیک آرد ونان بربری فرموله شده با جایگزینی نسبی آرد ذرت

تیمار آنزیمی آرد گندم انتخابی مناسب جهت بهبود خواص عملکردی آن است. از آنجاکه آنزیم ها با فعالیت های مختلف بیوشیمیایی می توانند اثرات هم افزایی بر رفتار خمیر یا کیفیت محصول ایجاد کنند ، استفاده ترکیبی از آنزیم ها امروزه در فرآیندهای تولید نان مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در این تحقیق سعی شد هم افزایی آنزیم های گلوکز اکسیداز و لیپاز برخواص فیزیکوشیمیایی آرد و نان بربری فرموله شده با جایگزینی نسبی آرد ذرت ارزیابی گردد. تیمارها در 7 گروه (T0: نمونه شاهد، T1: حاوی 5% آرد ذرت+ 05/0 % گلوکز اکسیداز+ 05/0%  لیپاز، T2: حاوی 10% آرد ذرت+ 07/0 % گلوکز اکسیداز+ 07/0%  لیپاز، T3: حاوی 15% آرد ذرت+ 09/0 % گلوکز اکسیداز+ 09/0%  لیپاز، T4: حاوی 20% آرد ذرت+ 011/0% گلوکز اکسیداز+ 011/0%  لیپاز، T5 : حاوی 25% آرد ذرت+ 13/0 % گلوکز اکسیداز+ 13/0%  لیپاز، T6: حاوی 30% آرد ذرت+ 15/0% گلوکز اکسیداز+ 15/0%  لیپاز) تهیه شدند. نتایج شیمیایی تیمارها افزایش رطوبت، خاکستر و گلوتن اندیس را نشان دادند بطوریکه بالاترین میزان فاکتورهای نامبرده در  نمونه T6 مشاهده شد. عدد زلنی، فالینگ نامبر، پروتئین و گلوتن تیمارها کاهش معناداری را نشان دادند. نتایج آزمون فارینوگراف، عدم معنادار جذب آب، کاهش زمان گسترش و مقاومت با افزایش درصد جایگزنی آرد ذرت در تیمارها مشاهده شد. مقاومت به کشش تیمارها در آزمون اکستنسوگراف به ترتیب افزایش و کاهش مقاومت به کشش و کشش پذیری تیمارها را نشان داد (p<0.05) . نتایج بافت سنجی نشان داد استفاده از آنزیم لیپاز و آرد ذرت کاهش سفتی تیمارها را به دنبال داشت. درحالیکه افزودن آرد ذرت چسبندگی خمیرها را به دنبال داشت و آنزیم ها در آن بی تاثیر بودند. خاصیت الاستسیته خمیرها نیز با افزودن آنزیم گلوکز اکسیداز بهبود یافت. نتایج ارزابی حسی تیمار T4 را بعنوان تیمار برتر معرفی کرد.