چالش های حمایت اجرایی از سازش نامه های منعکس در رای داوری با مطالعه تطبیقی در کنوانسیون سنگاپور 2019
سازش یا میانجیگری با توجه به اتکاء بر تراضی طرفین و اینکه نتیجه فرایند سازش یا سازشنامه، مطلوب طرفین دعوا میباشد، طریقی ویژه در حل و فصل اختلافات محسوب میشود. کنوانسیون سنگاپور 2019 در خصوص سازشنامههای تجاری بینالمللی، توسط سازمان ملل متحد جهت ارتقای نهاد مذکور و رفع نقیصه فقدان وصف لازمالاجرا در سازشنامهها تنظیم شده است. الحاق ایران به این کنوانسیون نقش موثری در رواج بیشتر میانجیگری در حقوق ایران خواهد داشت. یکی از موضوعات مهم مطروحه در خصوص کنوانسیون سنگاپور، سازشنامههای استثناء شده از شمول حمایت اجرایی کنوانسیون است. در بند 3 از ماده 1 کنوانسیون سنگاپور، سازشنامههایی که به عنوان رای داوری مورد ثبت قرار گرفته و لازمالاجرا باشند، از قلمرو اعمال معاهده مزبور مستنثی شدهاند. ابهامات حقوقی متعددی در خصوص مقرره مذکور وجود دارد. آیا هدف مقرره مذکور جهت رفع تداخل نظام حمایتی کنوانسیونهای سنگاپور و نیویورک محقق شده است؟ منظور کنوانسیون از اینکه رای ثبت شده و لازمالاجرا باشد، چیست؟ آیا اصلا رای داوری منعکسکننده سازش، رای محسوب میشود؟ و این مقرره در چه حالاتی باعث شده که رای داوری منعکسکننده سازش طرفین، از حمایت اجرایی هردو کنوانسیون سنگاپور و نیویورک محروم شود؟ مقاله حاضر با بررسی سوالات فوق، به این نتیجه نایل آمده است که نحوه تنظیم مقرره فوق علاوه بر ایجاد ابهامات حقوقی، باعث شده است که برخی آرای داوری منعکسکننده سازش، مشمول حمایت اجرایی هیچ یک از کنوانسیونهای نیویورک و سنگاپور نشوند. تا زمانی که احیانا متن کنوانسیون سنگاپور در این زمینه اصلاح شود، به عنوان راهحل، این مقاله پیشنهاد نموده است که داوران و وکلای متداعیین با اتخاذ تدابیری تلاش نمایند که لااقل مقررات حمایتی کنوانسیون نیویورک قابل اعمال بر سازشنامههای منعکس در رای داوری باشد، هرچند در حال حاضر کنوانسیون سنگاپور راه را بر هرگونه حمایت خود از سازشنامههای مزبور به کلی مسدود کرده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.