روش شناسی ترجمه صحیفه سجادیه با محوریت ترجمه های آیتی و فیض الاسلام

در میان آثار ارزنده معصومین (ع)، دعاها و مناجات های امام سجاد (ع) از جایگاه مهمی برخوردار است و از لحاظ ادبی یکی از نمونه های برجسته متون عربی محسوب می شود، و ترجمه آن از دیرباز مورد توجه مترجمان بوده است، ولی نکته مهم اهمیت روش شناسی ترجمه به عنوان یکی از مهم ترین بخش های فرآیند ترجمه است، به همین جهت پژوهش حاضر با هدف روش شناسی ترجمه صحیفه از منظر فیض الاسلام و آیتی نگاشته شده است.روش پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد و گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه صورت گرفته است . بعد از بررسی شیوه دو مترجم در ترجمه صحیفه، اصول و مبانی و در نهایت فرآیند ترجمه صحیفه سجادیه مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق بیان گر آن بوده  است که فیض الاسلام با استفاده از شیوه تحت اللفظی و آزاد و آیتی با روش تحت اللفظی ترجمه ای روان ارایه داده اند. در ترجمه فیض الاسلام، برگردان اصطلاحات و عبارات کنایی و یا استعاری، ارجاع برون متنی،  و ارایه شرح تفسیری، بر ترجمه آیتی ترجیح داده می شود. در تشخیص عناصر زبانی، زیبایی ترجمه طباق و سلب، ترجمه آیتی ترجیح داده می شود. برگردان عنصر ارجاع پیش مرجع، ارجاع درون متنی و ترجمه صفات خالقیت خداوند، به درستی و به صورت مشترک در ترجمه مترجمان انجام پذیرفته است