بررسی اشعار «زیب النساء» متخلص به «مخفی» از منظر سبک شناسی

مطالعات سبک‌شناسانه امروزه بعنوان یکی از روش های دقیق و کاربردی بررسی متون ادبی در دوره‌های مختلف محسوب میشود. در این مقاله به معرفی و تحلیل سبک‌شناسانه اشعار یکی از شاعران قرن یازده هجری با نام زیب‌النساء بیگم، متخلص به «مخفی» پرداخته شده است.

این پژوهش به شیوه تحلیل محتوا و روش مطالعه کتابخانه ای انجام شده است.

یافته‌ ها:

 زیب‌النساء بیگم متخلص به مخفی ،(1048-1114 ه.ق) از شاعران دوره صفوی در سرزمین هند است. برخی او را بعلت زندگی در عصر صفوی و وجود برخی ویژگیهای سبک هندی در اشعارش، پیرو سبک هندی میدانند ولی ویژگیهای سبک هندی مانند حس‌آمیزی، و اسلوب معادله بسامد قابل توجهی در اشعار وی ندارد.

نتیجه‌ گیری: 

زیب‌النساء شاعری غزلسراست و مضامین شعری او بیشتر عاشقانه و عرفانی است، ولی مضامین اخلاقی و حکمی نیز در اشعارش وجود دارد. همچنین شکواییه در اشعار وی بسامد قابل توجهی دارد که یکی از موضوعات آن شکایت از هند و آرزوی سفر به ایران است که زیب‌النساء آن را بعنوان وطن خود معرفی میکند. اوزان رمل و هزج بسامد بیشتری نسبت به دیگر اوزان در اشعار وی دارند که با موضوعات اشعار وی تناسب و همخوانی دارند. همچنین لغات محلی و ترکیبات لفظی مربوط به سرزمین هند در اشعار وی دیده میشود. وی از آرایه‌های تلمیح و تشبیه بیشتر از دیگر آرایه‌ها استفاده کرده ‌است.