مقایسه اثر تمرینات ثبات مرکزی و تعلیق بر بتا اندورفین، درد و ناتوانی عملکردی بیماران دچار فتق دیسک کمر: یک کارآزمایی بالینی

ورزش درمانی یکی از روش های مدیریت فتق دیسک است و مقایسه اثربخشی تمرینات رایج با تمرینات نوین مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی و تعلیق بر بتا اندورفین، درد و ناتوانی عملکردی در افراد مبتلا به فتق دیسک کمر بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 مرد مبتلا به فتق دیسک به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات ثبات مرکزی (10 نفر)، تعلیق (12 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. بتا اندورفین سرم، درد و ناتوانی عملکردی یک روز قبل و بلافاصله بعد از دوره مداخله، اندازه گیری شد. دوره مداخله شامل 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی و تعلیق بود، در حالی که گروه کنترل فقط پی گیری می شدند. داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.

تمامی نتایج در هر دو گروه مداخله بهبود معنی داری را نشان داد (05/0<p)، در حالی که در گروه کنترل تغییر معنی داری دیده نشد (05/0<P). در مقایسه پس آزمون، گروه تعلیق بهبود معنی داری را در درد و ناتوانی عملکردی نسبت به گروه ثبات مرکزی نشان داد (05/0<p). اما تفاوت در میزان بتا اندورفین سرم معنی دار نبود (05/0<P). تغییرات هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل در تمام متغیرها معنی دار بود (05/0<p). 

یافته های مطالعه نشان داد که هر دو نوع تمرین باعث بهبود بتا اندورفین، درد و ناتوانی عملکردی در افراد دچار فتق دیسک کمر می شود، هر چند نقش تمرینات تعلیق بر کاهش درد و ناتوانی عملکردی بارزتر از تمرینات ثبات مرکزی بود.