بارقه های آسمانی: تصویر مسیحی از جهان و مدلسازی تصویر در متون ادبی

واژه ها در متون ادبی میتوانند به عنوان نماد و نشانه بهکار روند، زیرا ظرفیت معنایی آنها شامل مفاهیم و معانی ظریفی هستند که به صورت فشرده حاوی عناصر فضای نشانه شناختی از فرهنگ مسیحی هستند. این مقاله به مطالعه معنای واژه «بارقه» (شراره) میپردازد که در زبان روسی به منزله ابزارهای زبانی بیان احساسات و روابط بین فردی است، و تصویر بارقه آسمانی به مثابه تابش نو رالهی برای روح باتقوا و شمشیر مجازات کننده برای روح آلوده به گناه است. این واژه وقتی در متن ادبی گنجانده شود، باعث رشد معنایی متن ادبی میشود و ظرفیت معنایی آنرا بسط میدهد. تفسیر چنین متنی تلاشی است برای ایجاد خط سیری مشخص در امتداد شبکه معنایی مختصات که در آن نمادها در جایگاه نقاط اصلی هستند و به عنوان رمز فرهنگ ملی و جهان بینی مسیحی به شمار میروند.