تعهد به اقدام: سازه ای موثر بر افزایش اثربخشی مداخله آموزشی برای کنترل آلودگی به شپش در دانش آموزان دختر دبیرستانی

 آلودگی به شپش سر یکی از شایع ترین عفونت های انگلی در دانش آموزان دختر با عوارض مختلف است. در این بین، تعهد به اقدام به عنوان یک عامل مهم تعیین کننده رفتار می تواند مداخلات را تقویت کند. لذا این مطالعه به تعیین تاثیر تعهد به اقدام بر افزایش اثربخشی مداخله آموزشی برای کنترل آلودگی به شپش در دانش آموزان دختر دبیرستانی پرداخته است.

 این مطالعه تجربی در سال 1398 بر روی 150 دانش آموز دختر دبیرستانی شهرستان فیروزکوه انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 50 نفره (دو گروه مداخله، شامل آموزش و آموزش با تعهد به اقدام و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد و معتبر آگاهی، نگرش، رفتار، تعهد به اقدام و معاینه در ابتدا و یک ماه پس از آموزش جمع آوری شد. داده ها در نسخه 21 نرم افزارSPSS  با استفاده از آزمون های ANCOVA و رگرسیون لجستیک تحلیل شد.

 افزایش آگاهی، نگرش، رفتار، تعهد به اقدام و کاهش آلودگی به شپش سر در گروه های مداخله مشاهده شد (0.001<p). همچنین، تفاوت معنی داری در رفتار، تعهد به اقدام و آلودگی به شپش سر در گروه مداخله دوم نسبت به گروه اول مشاهده شد (0.001<p). اثربخشی مداخله متوسط تا زیاد (0.79 تا 0.95) بود. عوامل موثر بر آلودگی به شپش سر شامل تعداد اعضای خانواده، تعداد افراد در اتاق خواب، سابقه ابتلا، تعداد اتاق خواب، دانش، نگرش، رفتار و تعهد به اقدام بود (0.001<p).

 استفاده از تعهد به اقدام، اثربخشی آموزش را در بهبود دانش، نگرش، رفتار و کنترل آلودگی به شپش سر در دانش آموزان دختر دبیرستانی افزایش می دهد.