برهمکنش شوری و Phytophthora citrophthora عامل بیماری انگومک پسته در سیستم آب کشت

نظر به اینکه غالب پسته کاری ها در خاکهای شور توسعه یافته است و بیماری انگومک ناشی از گونه های فیتوفتورا در این مناطق شایع است برهمکنش شوری و Phytophthora citrophthora در رشد و آلودگی ریشه پسته در سیستم آب کشت مورد مطالعه قرار گرفت. از دو رقم پسته فندقی (حساس به شوری) و بادامی (متحمل به شوری) در چهار سطح (صفر، 1200، 2400 و 3600 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر آب) و در حضور P.citrophthora بررسی شدند.
تیمارهای شوری قبل و بعد از مایه زنی در طرح کاملا تصادفی بصورت فاکتوریل با شش تکرار در دمای 24-28° C اعمال گردید. همچنین اثر غلظت های مختلف کلرید سدیم روی رشد، تولید اسپورانجیوم و رهاسازی زئوسپور در P.citrophthora و P.nicotianae با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی بصورت فاکتوریل در سه تکرار مطالعه شد. نه سطح شوری (صفر تا 30000 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر) روی رشد رویشی، چهار سطح شوری (صفر تا 1200 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر) روی تولید اسپورانجیوم و چهار سطح شوری (صفر تا 3000 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر) در رهاسازی زئوسپور مورد مطالعه قرار گرفت تنش شوری موجب افزایش درصد آلودگی قطعات ریشه فقط در رقم فندقی بویژه در سطوح بالای شوری گردید و تفاوتی بین مایه زنی قبل و بعد از تنش شوری مشاهده نگردید. برهمکنش شوری و قارچ بطور معنی داری موجب کاهش وزن خشک و طول ریشه فقط در رقم فندقی نسبت به شاهد گردید ولی در رقم بادامی بسیار کم بود.افزایش شوری تا سطح 14000 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر تاثیر معنی داری روی رشد رویشی عامل بیماری نداشت و سپس موجب کاهش رشد تدریجی گردید. اثر شوری روی تولید اسپورانجیوم در دو جدایه P.citrophthora از خاک شور و غیرشور نشان داد که شوری تا 4000 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر باعث تحریک اسپورانجیوم در جدایه خاک شور و کاهش آن در جدایه خاک غیرشور گردید.افزایش شوری تا سطح 2000 میلی گرم کلرید سدیم در لیتر موجب حداکثر رهایی زئوسپور در جدایه خاک شور گردید.