زون بندی مخزنی بر اساس داده های پتروگرافی و پتروفیزیکی (مطالعه موردی: بخش بالایی سازند سروک در یکی از میدان های نفتی ناحیه دشت آبادان، جنوب غربی ایران)

سازند سروک در کرتاسه میانی به سن آلبین - تورونین با ترکیب سنگ شناسی غالب سنگ آهک و آهک دولومیتی یکی از مهم ترین مخازن نفتی در جنوب غربی ایران به شمار می رود. در این مطالعه به منظور ارزیابی کیفیت مخزنی بخش بالایی سازند سروک در یکی از میدان های نفتی ناحیه دشت آبادان از نتایج مطالعات مقاطع نازک میکروسکوپی، داده های تخلخل-تراوایی مغزه و نمودارهای پتروفیزیکی یک چاه استفاده شده است. بر اساس مطالعات مقاطع میکروسکوپی، سازند سروک در 5 کمربند رخساره ای پهنه جزر و مدی، لاگون، پشته سدی، رمپ میانی و رمپ خارجی نهشته شده است. انحلال، شکستگی، سیمانی شدن، تراکم و دولومیتی شدن از مهم ترین فرآیندهای دیاژنزی موثر بر تغییرات کیفیت مخزنی این سازند به حساب می روند. رخساره های الکتریکی (EF) بر مبنای نمودارهای چاه پیمایی و آنالیز خوشه بندی سلسله مراتبی تعیین شده است. با استفاده از روش های پتروفیزیکی شاخص زون جریانی (FZI) و لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه شناسی (SMLP) به ترتیب 5 و 7 واحد جریانی تعیین شد. درنهایت، مطالعات مقاطع میکروسکوپی، رخساره های الکتریکی و واحدهای جریانی هیدرولیکی در چارچوب زون بندی مخزنی به روش لورنز بررسی شده و ارتباطات آن ها مورد بررسی و تفسیر قرار گرفته است. درنتیجه، رخساره های دانه پشتیبان مربوط به کمربندهای رخساره ای پشته سدی و رمپ میانی (به سمت خشکی) و فرآیندهای دیاژنزی افزاینده کیفیت مخزنی مانند انحلال و شکستگی بهترین زون های مخزنی را تشکیل داده اند. در طرف مقابل، رخساره های گل پشتیبان کمربندهای رخساره ای رمپ میانی (به سمت دریای باز) و رمپ خارجی، پهنه جزر و مدی و لاگون و فرآیندهای دیاژنزی کاهنده مانند سیمانی شدن، تراکم و دولومیتی شدن به عنوان زون های ضعیف یا غیر مخزنی معرفی شده اند. به طورکلی رخساره های رسوبی و بعدازآن دیاژنز، مهم ترین عامل کنترل کننده گسترش زون های مخزنی در بخش بالایی سازند سروک محسوب می شوند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که زون بندی مخزنی بر اساس روش لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه شناسی (SMLP) می تواند در تفسیر ناهمگنی های مخزنی بخش بالایی سازند سروک در مقیاس میدانی مفید باشد.