سیاست جنایی ایران در خصوص پیشگیری از جرم تغییر کاربری غیرمجاز اراضی زراعی و باغی

حفاظت از اراضی زراعی و باغی، نقش مهمی در حفظ محیط زیست و استمرار حیات بشری دارد و حمایت از آن ها به منزله حمایت از محیط زیست و حیات بشر است. تغییر کاربری اراضی زراعی و باغی نتیجه نقص قوانین موجود و عدم اجرای صحیح همین قوانین ناقص توسط مجریان آن و بی توجهی به اهمیت آن و فرصت طلبی عده ای از سودجویان است.

این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‏ باشد و روش جمع‏ آوری اطلاعات بصورت کتابخانه‏ ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

اتخاذ راهکارهای کیفری برای مقابله با این پدیده، از جمله اقداماتی است که قانون گذاران بدان متوسل شده اند. قانون گذار در چندین مرحله، تغییر کاربری اراضی زراعی را مهم دانسته و آن را جرم انگاری نموده است؛ مانند قانون گسترش قطب های کشاورزی مصوب سال 1354 و قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها مصوب 1374. آخرین قانون وضع شده در این خصوص قانون اصلاح قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ ها مصوب 1385 و آیین نامه ی آن بوده که در ماده 3 آن، کیفر قلع و قمع بنا و جزای نقدی را برای مرتکبین این جرم در نظر گرفته است که در صورت تکرار مجازات حبس نیز خواهد داشت.

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.

به نظر می رسد لازم است مقنن با ابهام زدایی از این قانون و تعیین راهکارهای کاربردی تر و استفاده از روش های پیشگیری و فرهنگ سازی، قدم های بلندتری را برای مقابله با این پدیده بردارد.