روش های نقل و انتقال داخل و بین بیمارستانی بیماران مبتلا به COVID-19

در پی شیوع بیماری ویروسی COVID-19 در جهان، موضوع جا به جا کردن بیماران مبتلا و حفاظت فردی برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری جدید و مرموز به طور جدی مطرح و پیگیری می شود. یکی از مهمترین و جدی ترین پیچیدگی های انتقال مبتلایان به این بیماری، سرایت بیمارستانی (nosocomial) است. بنابراین اولین و مهم ترین مساله پیش رو بررسی ضرورت انتقال بیمار است. همچنین باید احتیاط های مورد نیاز و ضروری برای نقل و انتقال این دسته از بیماران از پیش تعریف و به طور جدی اجرا و پیگیری شود. پروتکل های بهداشتی و احتیاط های مورد نیاز را در چهار بخش اصلی امنیت بیمار، امنیت مراقبین سلامت و کادر درمان، امنیت افرادی که احتمالا در مسیر انتقال حضور دارند و ضدعفونی تجهیزات مورد استفاده بعد از انتقال و جا به جایی می توان دسته بندی کرد. انتقال بیماران بین بیمارستانی و داخل بیمارستان با چالش ها و خطرات مختلفی روبرو می باشد. این مقاله مروری بر پژوهش های میدانی و پروتکل های تعریف شده که در بازه پاندمیک شدن بیماری ویروسی  COVID-19، انجام و پیاده سازی شده اند می پردازد که می توان با در نظر گرفتن شرایط و امکانات کشورمان از آنها برای بهبود شرایط جابه جایی بیماران مبتلا استفاده کرد. این تحقیق با استفاده از موتورهای جستجو در پایگاه های داده معتبر شامل Scopus, Web of Science, PubMed, Science Direct, Google Scholar و مرور مصاحبه های علمی و کنفرانس های برگزارشده در مورد جابه جایی مبتلایان بیماری کرونا و بیماران حاد و یا نیازمند به مراقبت های ویژه، انجام شده است. با توجه به نوپدید بودن این بیماری و عدم وجود شواهد کافی و متقن درمورد ابعاد متعدد و احتمالا ناشناخته این بیماری، از پژوهش ها و پروتکل های تعریف شده در مورد انتقال سایر بیماران مبتلا به بیماری های حاد و واگیردار نیز در این تحقیق استفاده شده است.