بررسی نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل استرازی آنزیم پاراکسوناز 1 و فراوانی ‎‎تغییرات نوکلئوتید‎-N آنزیم ‎استیل ترانسفراز 2 در بیماران مبتلا به پارکینسون: مطالعه مورد -شاهدی

بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی است و بعد از آلزایمر دومین بیماری تحلیل برنده ی عصبی محسوب می شود. آنزیم پاراکسوناز 1 یک آنزیم آنتی اکسیدان با دو فعالیت پاراکسونازی و آریل استرازی هست که تغییر فعالیت و غلظت این آنزیم می تواند در ایجاد بیماری پارکینسون نقش داشته باشد. آنزیم های N-استیل ترانسفراز نقش مهمی را در سم زدایی ارگانوفسفات ها بر عهده دارند که در بین آن ها آنزیم N-استیل ترانسفراز 2 نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه بررسی نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل استرازی آنزیم پاراکسوناز و فراوانی تغییرات نوکلیوتید آنزیم N-استیل ترانسفراز 2 در بیماران مبتلا به پارکینسون می باشد.

در این مطالعه مورد- شاهدی درمجموع 80 مورد (40 بیمار مبتلا به پارکینسون و 40 نمونه کنترل) مطالعه شدند. تغییرات نوکلیوتید N-استیل ترانسفراز 2 با روش PCR-RFLP با استفاده از آنزیم های محدودالاثر مربوطه بررسی شدند. سطح سرمی پاراکسوناز 1 با استفاده از روش الیزا و فعالیت آنزیم پاراکسوناز 1 با اسپکتروفتومتری تعیین شد.

نسبت فعالیت پاراکسونازی به آریل استرازی بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (0.05<p). اختلاف معنی داری در فراوانی ژنوتیپ های تغییرات نوکلیوتید m1 بین دو گروه کنترل و بیمار مشاهده شد (p<0.05)، ولی فراوانی ژنوتیپ های تغییرات نوکلیوتید m1 و m2 بین دو گروه کنترل و بیمار اختلاف معنی داری را نشان نداد (p> 0.05).

نتایج این مطالعه نشان داد که ممکن است از بین سه تغییر نوکلیوتید آنزیم N -استیل ترانسفراز 2، تغییرات نوکلیوتید m1 و همچنین کاهش سطح سرمی و فعالیت پاراکسوناز 1 می تواند در پاتوژنز و ایجاد بیماری پارکینسون نقش داشته باشند.