تاثیر استرس گرمایی بر غلظت مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در سرم و کبد موش صحرایی

این مطالعه با هدف بررسی ارتباط تنش گرمایی و پاسخ های فیزیولوژیکی ناشی از آن در میزان غلظت مالون دی آلدهید و آنزیم های آنتی اکسیدانی در سرم و کبد خون موش صحرایی صورت گرفت. به همین منظور 15عدد موش صحرایی جنس نر به صورت تصادفی به 3 تیمار 5 تایی تقسیم شدند. موش ها در سه تیمار شاهد (در دمای اتاق 1±24 درجه سانتی گراد به مدت 21 روز)، استرس گرمایی مزمن (در دمای 1±38 درجه سانتی گراد به مدت 21 روز، و با در معرض گیری هر روز به مدت یک ساعت از ساعت 8 صبح تا 9 صبح) و استرس گرمایی حاد (به مدت 20 روز در شرایط دمایی گروه شاهدو در روز 21 به مدت 4 ساعت از ساعت 8 صبح تا 12ظهر تحت استرس گرمایی حاد در دمای 1±38 درجه سانتی گراد)، قرار گرفتند. جهت سنجش فاکتورهای اکسیدانی و آنتی اکسیدانی سرمی شامل مالون دی آلدهید، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز از قلب 5 سی سی خون گرفته شد و سپس جهت سنجش این آنزیم   ها در بافت، کبد جداسازی و  هموژن گردید. نتایج نشان داد میزان مالون دی آلدهید بافتی در تمامی گروه ها نسبت به میزان آن در سرم افزایش قابل ملاحظه ای داشته است. در میزان گلوتاتیون پراکسیداز سرمی نیز نسبت به گروه شاهد این افزایش معنی دار بود (0/05>p). میزان آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز بافتی در گروه استرس حاد نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری مشاهده شد. نتایج بیانگر تاثیر استرس گرمایی بر میزان غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی است که نشانگر القای استرس اکسیداتیو جهت سازش با شرایط جدید اتفاق افتاده است.