ارائه مدل معادلات ساختاری استفاده از فضای مجازی و احساس امنیت اجتماعی (مطالعه موردی: شهرستان شهرکرد)

امنیت اجتماعی، پدیده ای روان شناختی و اجتماعی است که ابعاد گوناگونی دارد و وجود آن یکی از نیازهای ضروری برای تداوم و بقای یک جامعه و زندگی توام با آرامش است. امروزه عوامل بسیاری بر امنیت اجتماعی موثرند که یکی از آن ها فضای مجازی است. استفاده از فضای مجازی به عنوان یکی از بارزترین نمودهای جهانی شدن، پیامدها و اثرات مختلفی بر عرصه های مختلف زندگی اجتماعی از جمله احساس امنیت اجتماعی دارد. بررسی رابطه فضای مجازی با احساس امنیت از موضوعات مهمی است که در قالب مدلسازی بهتر می توان به این هدف دست یافت. هدف این پژوهش، ارایه مدل معادلات ساختاری استفاده از فضای مجازی و احساس امنیت اجتماعی است. داده های پژوهش با روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه و نمونه ای به حجم 500 نفر که از طریق فرمول نمونه گیری کوکران تعیین شده، بدست آمده است. جامعه آماری شامل کلیه افراد 16 سال به بالای شهرستان شهرکرد است که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و اطلاعات گردآوری شده به کمک نرم افزارهای spss و amosتجزیه و تحلیل شده اند. تبیین و مدل سازی نتایج بر وجود یک رابطه معنی دار و مستقیم بین شاخص های متغیرهای مستقل استفاده از فضای مجازی با متغیر وابسته احساس امنیت اجتماعی حکایت دارد. با توجه به شاخص های الگوسازی می توان استدلال کرد که مدل ارایه شده از برازش خوبی برخوردار بوده و انطباق مطلوبی بین مدل ساختاری شده با داده های تجربی وجود دارد. برای نمونه شاخص ریشه ی مجذورات میانگین خطای تقریب (RMSEA) در مدل پیشنهادی06/0 است که نشان دهنده ی برازش مناسب مدل پیشنهادی است. به طور کلی شاخص های برازندگی نشان دادند که مدل پیشنهادی پژوهش با داده های گردآوری شده برازش دارد.