اثربخشی درمان هیجان مدار بر افسردگی زنان مطلقه شهر شهرکرد

افسردگی اختلالی است که با کاهش انرژی و علاقه، احساس گناه، اشکال در تمرکز، بی اشتهایی و افکار مرگ و خودکشی مشخص می شود و با تغییر در سطح فعالیت، توانایی های شناختی، تکلم، وضعیت خواب و اشتها همراه است که منجر به اختلال در عملکرد شغلی، روابط اجتماعی و بین فردی می شود. زنان مطلقه نسبت به زنان غیر مطلقه، افسردگی بیشتری دارند و حوادث استرس زای بیشتری را در زندگی تجربه می کنند. در این پژوهشهدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر افسردگی زنان مطلقه شهر شهرکرد است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهرستان شهرکرد در سال 1396 تشکیل دادند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. بدین منظور تعداد 28 نفر از زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر هیجان را در 8 جلسه یک و نیم ساعته به مدت دو ماه دریافت نمود، درحالی که گروه گواه این مداخله را دریافت نکرد. سپس پس آزمون و بعد از یک ماه پیگیر بر روی هر دو گروه اجرا شد. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه افسردگی بک (1963) بود. تجزیه وتحلیل داده های حاصل از این پژوهش، توسط نرم افزار نسخه 20 استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر هیجان بر افسردگی زنان مطلقه موثر بوده است و تاثیر این روش بعد از یک ماه همچنان پایدار بود (05/0<p). افراد با شناخت تجارب هیجانی، نگرشی مشفقانه به احساسات منفی خود پیدا می کنند که این مسئله از میزان فشار این هیجانات می کاهد.