ارتباط بین استرس روانی- اجتماعی، هویت فردی و خودکارآمدی با احساس امنیت اجتماعی در بین دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استرس روانی- اجتماعی، هویت فردی و خودکارآمدی با احساس امنیت اجتماعی در بین دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول شهر شهرکرد انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق را تمامی دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول شهر شهرکرد تشکیل میدهند که از بین آنها تعداد 317 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته شده اند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه 29 سوالی استرس روانی - اجتماعی، پرسشنامه سبکهای هویت برزنسکی (1989)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (1982) و پرسشنامه امنیت اجتماعی صحابی (1389) است. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج نشان داد که خود کارآمدی (01/0> p و 415/0 = β) و سبک هویت اطلاعاتی (01/0> p و 153/0 = β) (در جهت مثبت)، استرس روانی- اجتماعی (01/0> p و 157/0 - = β) و سبک هویت سردرگم (05/0> p و 10/0 - = β) (در جهت منفی) پیش‏بینی کننده احساس امنیت اجتماعی هستند. نتایج به دست آمده می تواند به طور کاربردی در ارتقای احساس امنیت اجتماعی دانش آموزان به کار گرفته شود.