میزان آبستنی متعاقب برنامه پیش همزمانی و دو برنامه هیتسینک کوتاه مدت با استفاده از 2 تزریق PGF2α در گاوهای شیری

بهبود عملکرد تولید مثل گاوهای شیری نیاز به دستکاری فحلی با استفاده از پروتکل های همزمانی فحلی دارد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کاهش طول پروتکل همزمانی فحلی با استفاده از دو تزریق پروستاگلاندین برعملکرد تولید مثل گاوهای شیری بود.

درزمان تست پاکی، به تمامی گاوها در روزصفر گنادرلین، در روز 7 کلوپروستنل (500 میکروگرم)، در روز 10 گنادرلین، و در روز 17 گنادرلین تزریق شد. از روز 17 به بعد گاو ها با در نظر گرفتن شکم زایش به شکل تصادفی وارد یکی از سه گروه زیر شدند: گروه1) تزریق کلوپروستنول در روز 22 و 23، تزریق استرادیول بنزوات در روز 24. گروه2) تزریق کلوپروستنول در روز 23 و 24، تزریق استرادیول بنزوات در روز 25. گروه3) گروه شاهد: تزریق کلوپروستنول در روز 24 و تزریق استرادیول بنزوات در روز 25. به دنبال تزریق استرادیول بنزوات ، تشخیص فحلی دو بار در روز تا 48 ساعت با مشاهده علایم رفتاری فحلی انجام و پروتکل تلقیح اجباری پس از 48 ساعت انجام شد.

میزان آبستنی در گروه2 به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد (P≤ 0.05)و متمایل یه معنی داری (P= 0.079) نسبت به گروه 1می باشد.

 نتایج آزمایش حاضر فرضیه ما را تایید کرد که کاهش اندکی در دوره غالبیت فولیکول با کاهش فاصله بین تزریق گنادورولین و PGF2α با استفاده از 2 تزریق PGF2α، باروری در گاوهای شیری را بهبود بخشیده است.