تاثیر ابعاد کمال گرایی (خودمدار، دیگر مدار، جامعه مدار) در گرایش به طلاق

هدف این پژوهش، تعیین رابطه ابعاد مختلف کمال گرایی (خودمدار، دیگر مدار، جامعه مدار) در گرایش به طلاق در بین افراد متقاضی طلاق و افراد غیرمتقاضی طلاق است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. همچنین با توجه به مقایسه ابعاد کمال گرایی و گرایش به طلاق در افراد متقاضی طلاق و افراد عادی، از روش پژوهش پیمایشی از نوع همبستگی استفاده شده است. حجم نمونه تعداد 300 نفر هستند که 150 نفر از متقاضیان طلاق به دادگاه خانواده شهر شهرکرد مراجعه کردند و 150 نفر دیگر از افراد عادی هستند که تاکنون متقاضی طلاق نبودهاند که پس از همگن سازی براساس ویژگیهای تحصیلات، سن، محل سکونت و... از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های تحقیق شامل سه پرسشنامه، ابعاد کمال گرایی، گرایش به طلاق و جمعیت شناختی را بودند. پایایی پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که مقدار 726/0 و برای پرسشنامه گرایش به طلاق مقدار آلفا 714/0 بدست آمده است. برای تحلیل داده های حاصل از ابزارهای پژوهش، از آمار توصیفی شامل جدول فراوانی و درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و برای بررسی فرضیه‏های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها نشان میدهد از بین ابعاد کمال گرایی دو بعد کمال گرایی خویشتن مدار و دیگر مدار با گرایش به طلاق رابطه معنادار دارد؛ اما بین بعد جامعه مدار کمال گرایی و گرایش به طلاق رابطهای بدست نیامد و از بین ابعاد کمال گرایی، بعد خویشتن مدار کمال گرایی میتواند پیش بینی کننده گرایش به طلاق باشد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که کمال گرایی یکی از ویژگیهای پایدار شخصیتی است و با آسیبهای روانشناختی متعددی در ارتباط است و در این تحقیق نیز رابطه آن با ناسازگاری زناشویی و گرایش به طلاق تایید گردید.