بررسی چالش های استفاده از تکنولوژی آموزش مجازی برای آموزش در سازمان های دولتی

هدف از این تحقیق بررسی چالش‌های استفاده از تکنولوژی آموزش مجازی برای آموزش در سازمان‌های دولتی است. این پژوهش از نظر ماهیت، توسعه‌ای-کاربردی و از نظر نوع توصیفی با رویکرد کیفی بر اساس روش داده بنیاد می‌باشد. جامعه تحقیق شامل مشاوران برنامه‌ریزی آموزشی و مدیران نیروی انسانی سازمان‌های دولتی استان کردستان است که نهایتا براساس شرایط ذکرشده در بالا، به‌منظور طراحی مدل پژوهش حاضر، در مجموع براساس روش نمونه‌گیری هدفمند و گلوله برفی در حد اشباع نظری، فرایند مصاحبه با 17 نفر از مشارکت‌کنندگان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه در این مطالعه با استفاده از روش داده‌بنیاد به شیوه اشتراوس و کوربین انجام شد. بررسی صحت و تایید روایی و پایایی از چهار معیار اعتبار، انتقال‌پذیری، اطمینان‌پذیری و تاییدپذیری استفاده و همچنین پایایی به روش ضریب پی اسکات بررسی و تایید شد. مدل تحقیق شامل 15 مفهوم محوری در قالب 3 مقوله انتخابی در شرایط علی، 7 مفهوم محوری در قالب 2 مقوله انتخابی در شرایط مداخله‌گر و تعداد 11 مفهوم محوری در قالب 2 مقوله انتخابی در شرایط زمینه‌ای، 11 مفهوم محوری در قالب 3 مقوله انتخابی به‌عنوان راهبرد و نهایتا تعداد 7 مفهوم محوری و 2 کد انتخابی شد. در این بین چالش‌های اصلی استفاده از تکنولوژی‌های آموزش مجازی در سازمان‌های دولتی شامل نبود زیرساخت مناسب فناوری اطلاعات، آماده نبودن زیرساخت‌های اینترنتی، نبود آموزش ضمن‌خدمت، عدم آگاهی و دانش مدرسان، انگلیسی بودن فناوری‌ها، عدم وجود منابع آموزشی، مشخص نبودن سیستم ارزیابی، عدم شفافیت در نتایج، عدم تخصیص منابع کافی، عدم توجه به نیازهای تکنولوژیکی، عدم توجه به شایسته‌گزینی بودند. بنابراین الگوی ارایه شده در این تحقیق برای برنامه‌ریزی در جهت بهبود استفاده از تکنولوژی‌های آموزشی با استفاده از مهندسی معکوس برای سازمان‌های دولتی دارای کارایی می‌باشد.