تکنولوژی آموزشی، آموزش و یادگیری

شاید تصور عموم افراد از واژه تکنولوژی آموزشی ابزار و وسایلی باشند که به کمک آن ها امر تدریس و آموزش تسهیل می شوند. اما تکنولوژی آموزشی، برخلاف تصور عموم از آن، صرفا در مورد وسایل سمعی و بصری بحث نمی کند و هدف تکنولوژی آموزشی، ترویج و توسعه تلویزیون، رادیو، کامپیوتر و سایر ابزارهای آموزشی قدیمی یا جدید نیست و به وسایل مکانیکی یا الکترونیکی اطلاق نمی شود؛ در واقع تکنولوژی آموزشی به گستردگی آموزش و پرورش است. تکنولوژی آموزشی، در عمل با طراحی و ارزشیابی برنامه های درسی، تجارب آموزشی، اجرا و اصلاح مجدد آ‌‌ن‌ها بستگی دارد، به بیان دیگر، تکنولوژی آموزشی یک روش اصولی و منطقی برای حل مشکلات آموزشی و برنامه ریزی درسی است که با نوعی تفکر سیستماتیک، یعنی تفکر منظم و علمی همراه است. بدین‌ترتیب، اطلاق عنوان تکنولوژی آموزشی به وسایل سمعی و بصری یا سایر ابزارهای آموزشی و کمک آموزشی، صحیح به نظر نمی رسد. البته این بدان معنی نیست که در تکنولوژی آموزشی، از وسایل سمعی و بصری یا رسانه های آموزشی استفاده نمی شود؛ بلکه بر عکس، استفاده از وسایل سمعی و بصری و کاربرد رسانه ها در همه مفاهیم و تعاریف تکنولوژی آموزشی مستتر است؛ اما هیچ یک از سیستم های پذیرفته شده تکنولوژی آموزشی، وسایل و رسانه ها را هدف نمی دانند، بلکه آ‌ن‌ها را وسیله ای برای عمومیت بخشی و دستیابی سریع تر به نتایج مورد انتظار تلقی می کنند. هدف این مقاله تشریح مبانی نظری تکنولوژی آموزشی است.