بررسی مشرب عرفانی کمال خجندی

بسیاری از تذکره نویسان و شارحان احوال کمال خجندی از او به عنوان شاعری عارف و برخوردار از مرتبه ولایت و ارشاد نام برده اند، از این رو نمی‌توان در اعتقاد او به عرفان و گرایش به تصوف تردید ورزید؛ با این حال اطلاعاتی که غالب نویسندگان تذکره ها درباره گرایش اعتقادی کمال خجندی به دست داده اند با همه سودمندی نمی‌تواند به درستی نوع و ابعاد مشرب عرفانی او را معرفی کند تا فی المثل معلوم شودکه آیا او پیرو مشرب اهل صحو بود یا ازجمله اهل سکربه شمار می‌آمد؟ و اگر در زمره اهل سکر شمرده می شد مشخصا به کدام شاخه از این جریان گسترده عرفانی و صوفیانه تعلق داشت؟ درمقاله‌ای که تقدیم خواهد شد کوشش خواهیم کرد تا با استفاده از منابع نزدیک به عصر کمال خجندی، به ویژه منابعی که در تبریز، شهر محل اقامت او، نوشته شده و حاوی روایت‌های معاصران کمال درباره اوست ، گرایش عرفانی و مشرب صوفیانه او را مشخص سازیم و نشان دهیم که وی به کدامیک از مشرب های عرفانی گرایش و تعلق خاطر داشته است.