بررسی تطبیقی مکانیزم عنوان ودلالت های معنایی آن در اشعار سپیده کاشانی و سمیه عصام وادی

عنوان، در آثار ادبی دربردارنده معانی و مفاهیم زیباشناختی و معنوی است و نقش بسزایی در جلب توجه خواننده دارد. درواقع عنوان به دلیل نمایان کردن بخشی از حالات روانی و سرشت درونی شاعر، جنبه هایی از اندیشه وی را پدیدار می سازد و فهم سروده را برای خواننده آسان می کند. نوشتار پیش رو مکانیزم عنوان در شعر «سپیده کاشانی» و «سمیه عصام وادی» را به عنوان دو تن از زنان شاعر در عرصه ادبیات پایداری ایران و فلسطین بررسی و تحلیل کرده است. این جستار، با روش توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هردو شاعر در پرتو به کارگیری مکانیزم عنوان در شعر خود، می‌کوشند از یک سو اندیشه پایداری را دربرابر دشمن اشغال گر و دژخیمان به مخاطب القا کنند و از دیگرسو، بر زیبایی و نوآوری اثر خویش بیفزایند. هردو در پی آن هستند تا به واسطه عنوان، راه را برای دست‌یابی مخاطب به ساختار شعرشان و پرده برداشتن از نمادهای آن و برقراری پیوند میان عنوان و مضمون سروده، هموار سازند. بر این اساس، این مکانیزم در شعرشان، نشان دهنده دلالت‌ها و اهداف مختلفی است که نقاب از سیمای سروده‌هایشان کنار می‌زند و خواننده را تشویق می‌کند تا به اندوخته‌های شعری، عواطف درونی و جلوه‌های زیباشناختی شعرشان، دست یابد. عنوان در ساختار شعر این دو شاعر، پیرامون یک اندیشه محوری، یعنی ادامه دادن به پایداری و مقاومت، می‌چرخد.