واکاوی تطبیقی عناصر شخصیت و صحنه در دو داستان «سی و نه و یک اسیر» و «کان یومذاک طفلا»

در ادبیات پایداری عنصر شخصیت و صحنه، مهم ترین عناصر در داستان هستند؛ زیرا پایداری دربرابر دشمن به معنی دفاع از انسان (شخص) و خاک (صحنه) است. داستان کوتاه «سی و نه و یک اسیر» اثر حبیب احمد زاده و «کان یومذاک طفلا» نوشته غسان کنفانی، از دریچه دو فرهنگ مختلف روایتگر موضوعی واحد هستند. درون مایه «سی و نه و یک اسیر» ترسیم مفهوم دلاوری و قهرمانی کودکان در رویارویی با نیروهای عراقی در مرزهای ایران وعراق است؛ حال آنکه درون مایه «آن روز او یک کودک بود» بازتاب مظلومیت مردم و کودکان فلسطینی در داخل سرزمین‌های اشغالی است. پژوهش حاضر در حوزه ادبیات پایداری و با روش توصیفی - تحلیلی، جایگاه عنصر شخصیت در دو داستان و نقاط شباهت ها و تفاوت های آن ها را بررسی کرده و درصدد تحلیل ویژگی عناصر صحنه‌پردازی در دو اثر ادبی است. آنچه نگارندگان را به مطالعه تطبیقی دو اثر ادبی برانگیخته است، وجوه تشابه و تفاوت در دو داستان، ابزارهای داستانی است که به قصد انعکاس درون مایه داستان ها به کار گرفته شده است. بی نام بودن شخصیت اصلی و وجود اتوبوس در طول دو داستان را می توان از اشتراکات مهم این دو اثر دانست و شیوه شخصیت پردازی به‌روش توصیف مستقیم و غیر مستقیم و میزان توجه به عنصر صحنه و روش های صحنه پردازی از برجسته ترین تفاوت ها است.