پلی (2 وینیل پیریدین) پیوند شده بروی سیلیکا دارای نانو ذره های پالادیوم: سنتز، شناسایی و کاربرد کاتالسیتی در واکنش های جفت شدن کربن کربن

در این پژوهش پلی (2 وینیل پیریدین) پیوند شده بروی سیلیکا دارای نانو ذره های پالادیوم به عنوان یک سامانه کاتالسیتی ناهمگن و موثر تهیه شد. نخست اکریل آمیدو پروپیل سیلیکا از واکنش بین آمینو پروپیل سیلیکا و اکریلویل کلرید سنتز شد و سپس مونومر 2 وینیل پیریدین به روی این سیلیکای عامل دار شده به روش پلیمریزاسیون رادیکال آزاد پیوند شد. در پایان از واکنش این بستر پلیمری با پالادیم کلرید و سپس احیا با سدیم بوروهیدرید این کاتالسیت تهیه شد. این سامانه به وسیله روش های بسیاری به خوبی شناسایی شد. طیف بینی فروسرخ تبدیل فوریه (FT-IR) حضور گروه های عاملی، آنالیز وزن سنجی گرمایی (TGA) مقدار پلی (2 وینیل پیریدین) پیوند شده بر بستر سیلیکا، ICP مقدار پالادیم قرار گرفته بر بستر، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ریخت شناسی کاتالسیت، طیف بینی فوتوالکترون پرتو ایکس (XPS) حضور Pd (0) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) پخش نانو ذره های پالادیم در مقیاس نانو متری بدون انباشته شدن را نشان می دهد. این کاتالسیت به خوبی در واکنش های جفت شدن کربن کربن آریل یدید، برمید و حتی کلرید با ترکیب های الفینی و فنیل بورونیک اسید به ترتیب در واکنش های میزوروکی هک و سوزوکی میورا به کار گرفته شد. کاتالیست فعالیت بالایی را در واکنش های جفت شدن هک و سوزوکی نشان داد و تا هفت مرتبه پشت سرهم بدون کاهش چشمگیر در فعالیت، قابلیت بازیافت داشت. از برتری های دیگر این سامانه می توان به مدت زمان کوتاه واکنش به همراه راندمان مناسب و جداسازی ساده فراورده هایی از محیط واکنش اشاره نمود.