نقش عوامل خانوادگی و اجتماعی در بازگشت مجدد زندانیان به زندان

هدف کلی این تحقیق تعیین عوامل اجتماعی و خانوادگی مرتبط با بازگشت مجدد زندانیان به زندان تبریز می باشد. جامعه آماری در تحقیق حاضر کلیه زندانیانی می باشند که بیش از یک بار با ارتکاب جرایم به زندان تبریز معرفی و تعداد آن ها 160 نفر می باشد و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان برابر 120 نفر تعیین گردیده است. نمونه های تحقیق با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در مطالعه حاضر از روش تحقیق پیمایش مقطعی استفاده شده است. تحقیق حاضر از نظر شیوه گردآوری اطلاعات جزء روش های تحقیق پیمایشی محسوب می شود. برای گردآوری مطالب از کتاب و مقاله استفاده شده و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. دراین تحقیق بین میزان پذیرش جامعه و بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد، بین میزان پذیرش خانواده و بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد، بین میزان مهارت شغلی با میزان بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد و در نهایت بین میزان بر چسب زنی با میزان بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد. نتیجه این تحقیق نشان دهنده آن است که زندانیان آزاد شده هر چه قدر تحت حمایت و توجه خانواده ها و مورد پذیرش جامعه و بدون هر گونه برچسب با مهارت شغلی مناسب در اجتماع حضور معناداری داشته باشند احتمال بازگشت مجدد آن ها به زندان کاهش می یابد.