بررسی اثر کویزینوستات به منزله یک مهارکننده داستیلاسیون بر مهاجرت سلولی

سرطان را نمی توان تنها با تغییرات ژنتیکی توضیح داد، بلکه شامل فرایندهای اپی ژنتیکی نیز می شود. ترمیم هیستون ها با استیلاسیون نقش کلیدی در تنظیم اپی ژنتیک بیان ژن دارد و توسط تعادل بین هیستون داستیلاسیون ها (HDAC) و هیستون استیل ترانسفرازها (HAT) کنترل می شود. بیان و فعالیت هیستون داستیلازها به وسیله چندین مکانیسم باعث تومورزایی می شود و مهارکننده های HDAC سبب بیان ژن های آپوپتوزی شده، بنابراین مهار آن ها موجب توقف تکثیر سلول های سرطانی و مهاجرت می شود.

کویزینوستات (Quisinostat) یک داروی مهارکننده نسل دوم از هیدروکسامیک اسید است که می تواند بر گروه یک و دو آنزیم های داستیلاز تاثیر بگذارد. این دارو به دلیل کارایی بالا در IC 50 پایین برای این تحقیق انتخاب شد. سلول های سرطانی با کوییزینوستات 200 nM تیمار و میزان مهاجرت سلولی به کمک میکروسکوپ فلوروسنت اندازه گیری شد.

این مطالعه حاصل حاصل طرح تحقیق با شماره 96GCU3M1293 از دانشگاه شیراز است. 

داده ها نشان داد که تیمار سلول های سرطانی با کویزینوستات موجب کاهش معنی دار (0/05>P) مهاجرت سلولی می شود. DMSO تاثیری بر کاهش مهاجرت سلولی نداشته است.

در این مطالعه سعی شده است تا اثر مهارکننده های HDACs بر کنترل مهاجرت سلول های سرطانی کولون بررسی شود. این مطالعه نشان داد کویزینوستات مهاجرت سلولی را به طور معناداری کاهش می دهد.