اثربخشی مداخلات زبانی بر افزایش توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره ، در دانش آموزان آسیب دیده شنوایی

آسیب شنوایی، زبان و ارتباط و شناخت را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مداخلات زبانی در افزایش توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره در دانش آموزان آسیب دیده شنوایی انجام شد.

این مطالعه، به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه طراحی شد. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان آسیب دیده شنوایی از آموزشگاه پسرانه باغچه بان یک، در سال تحصیلی 1396 بودند. سی و دو نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی ساده از میان جامعه موردنظر، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی هجده نفر در گروه آزمون و چهارده نفر در گروه گواه قرارگرفتند. هر دو گروه با استفاده از نرم افزار شناخت حالات چهره محقق ساخته و چک لیست مرتبط ارزیابی شدند. دانش آموزان گروه آزمایش، در هجده جلسه آموزشی-توان بخشی انفرادی سی دقیقه ای شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0٫01 استفاده شد.

پس از مداخله و آموزش، همچنین حذف اثر پیش آزمون تفاوت معناداری در میانگین توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره ، بین دو گروه آزمایش و گواه، مشاهده گردید (0٫001>p)؛ بنابراین مقایسه نمرات دانش آموزان دو گروه، پس از آموزش، نشان داد که میزان توانایی گروه آزمون، برخلاف گروه گواه، افزایش یافت و این تغییرات را می توان ناشی از مداخله دانست.

توانایی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی در تشخیص، درک و بیان مفاهیم مربوط به حالات و هیجانات چهره با مداخله زبانی از سوی گفتاردرمانگر و در قالب برنامه توان بخشی ارتقا می یابد.