تاثیر طرحواره درمانی گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه و سازگاری روان شناختی زنان وابسته به سوء مصرف مواد

 سوء مصرف مواد مخدر، مشکل متداولی است که نیاز به توجه فزاینده ای دارد و پژوهش درباره درمان های موثر، ضرورتی انکارناپذیر است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر طرحواره درمانی گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه و سازگاری روان شناختی زنان وابسته به سوء مصرف مواد بود.

روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان وابسته به سوء مصرف مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر رشت در ماه های آبان و آذر سال 1397 تشکیل دادند. از بین افراد واجد شرایط داوطلب پژوهش، تعداد سی نفر (پانزده نفر گروه آزمایش و پانزده نفر گروه گواه) انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (یانگ و همکاران، 2003) و پرسشنامه سازگاری بل (بل، 1961) را تکمیل کردند. سپس برای گروه آزمایش طی هشت جلسه نوددقیقه ای، مداخله طرحواره درمانی براساس بسته آموزشی دری (1996) ارایه شد؛ درحالی که گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها روش تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 22 به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، میانگین نمرات طرحواره های ناسازگار اولیه و سازگاری روان شناختی در مرحله پس آزمون بعد از کنترل نمرات پیش آزمون در گروه آزمایش و گروه گواه معنادار بود؛ یعنی شناخت درمانی مبتنی بر طرحواره در کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه (0٫001>p) و کاهش ناسازگاری روان شناختی (0٫001>p) موثر بود.

براساس یافته های این مطالعه، طرحواره درمانی گروهی موجب کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه و کاهش ناسازگاری روان شناختی در زنان وابسته به مواد می شود و می توان از این نوع درمان برای کاهش مشکلات زنان وابسته به مواد استفاده کرد.