نقش میانجی گری استرس ناباروری در رابطه بین خودپنداره جنسی و تاب آوری خانواده با سازگاری زناشویی در زنان نابارور

 ناباروری، یکی از بزرگ ترین چالش های زنان در سنین باروری است که عواقب اجتماعی و روانی زیان آوری برای فرد دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی گری استرس ناباروری در رابطه بین خودپنداره جنسی و تاب آوری خانواده با سازگاری زناشویی در زنان نابارور بود.

این تحقیق از نوع همبستگی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری بود. به این منظور نمونه ای به حجم 244 نفر از جامعه آماری زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز درمان ناباروری استان های خوزستان و اصفهان در سال 1397، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه چندوجهی خودپنداره جنسی (اسنل، 1998)، مقیاس ارزیابی تاب آوری خانواده (سیکسبی، 2005)، پرسشنامه استرس ناباروری (نیوتون و همکاران، 1999) و پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپاینر، 1978) بود. برای تحلیل داده های پژوهش، نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و AMOS نسخه 22 به کار رفت. سطح معناداری در این پژوهش 0٫01 و 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، رابطه مستقیم بین خودپنداره جنسی (0٫025=p و 0٫13=β) و تاب آوری خانواده (0٫018=p و 0٫15=β) با سازگاری زناشویی مثبت و معنا دار بود. رابطه مستقیم بین خودپنداره جنسی (0٫001>p، 0٫23-=β) و تاب آوری خانواده (0٫001>p، 0٫33-=β) با استرس ناباروری منفی و معنا دار بود. رابطه بین استرس ناباروری با سازگاری زناشویی منفی و معنادار بود (0٫001>p و 0٫26-=β)؛ همچنین اثر غیرمستقیم خودپنداره جنسی (0٫002=p و 0٫06=β) و تاب آوری خانواده (0٫002=p و 0٫09=β) بر سازگاری زناشویی معنادار بود؛ به علاوه مدل اصلاح شده پژوهش برازش مطلوبی برای داده های گردآوری شده داشت (1٫18=df/2c و 0٫99=CFI و 0٫99=IFI، 0٫99=TLI و 0٫98NFI= و 0٫02=RMSEA).

براساس نتایج، خودپنداره جنسی و تاب آوری خانواده با میانجی گری استرس ناباروری بر سازگاری زناشویی موثر هستند. باتوجه به اینکه استرس ناباروری به صورت مستقیم و در نقش میانجی بر سازگاری زناشویی زنان نابارور اثر دارد، می تواند به عنوان فاکتور مهمی در ارایه خدمات روان شناختی به زوجین نابارور به کار رود.