تعیین نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و عزت نفس در رابطه بین سبک های یادگیری و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر پایه یازدهم

 اضطراب امتحان علاوه بر ایجاد مشکلات تحصیلی موجب به وجودآمدن معضل های رفتاری در بین آن ها می شود؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و عزت نفس در رابطه بین سبک های یادگیری و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر پایه یازدهم در دوره متوسطه دوم انجام گرفت.

روش پژوهش از انواع مطالعات همبستگی بود. تمامی دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره متوسطه دوم شهر تبریز که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه مطالعه شده شامل 430 دانش آموز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اضطراب امتحان (ابوالقاسمی و همکاران، 1375)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (روزنبرگ، 1965) پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (میجلی و همکاران، 2000) و پرسشنامه سبک یادگیری کلب (کلب و کلب، 2005) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن و روش معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و AMOS نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، اثر مستقیم عزت نفس بر خودکارآمدی تحصیلی (0٫001=p، 0٫19=β)، سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی (0٫006=p، 0٫14-=β)، خودکارآمدی تحصیلی بر اضطراب امتحان (0٫001=p، 0٫13=β)، عزت نفس بر اضطراب امتحان (0٫04=p، 0٫07-=β) و سبک های یادگیری بر اضطراب امتحان (0٫001=p، 0٫62=β)، معنادار بود؛ همچنین اثرات غیرمستقیم عزت نفس (0٫500=p) و سبک های یادگیری (0٫517=p) بر اضطراب امتحان معنادار نیست. نتایج شاخص های نکویی مشخص کرد که مدل از نکویی برازش خوبی برخوردار بود (0٫054=RMSEA، 0٫96=AGFI).

براساس نتایج پژوهش حاضر، معلمان و مشاوران مدارس می توانند با ارتقای خودکارآمدی تحصیلی و تقویت سبک های یادگیری آزمایشگری، انتزاعی و عینی، اضطراب امتحان دانش آموزان را کاهش دهند.