تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر مقدرنگری معنوی دیابت و افسردگی بیماران دیابتی افسرده غیربالینی؛ پیگیری دو ماهه

با توجه به رابطه بین معنویت و افسردگی و اثربخشی مداخلات روانشناختی، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون شفقت ورزی بر مقدرنگری معنوی و افسردگی در بیماران دیابتی افسرده غیربالینی انجام شد.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران دیابتی نوع دو افسرده غیربالینی در مراکز بهزیستی شهر مشهد در سه ماهه بهار 1399 بودند. به منظور تشکیل سه گروه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 33 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. همچنین پس از 2  ماه آزمون پیگیری بر روی گروه ها اجرا شد.  ابزارهای پژوهش شامل  پرسشنامه سلامت بیمار (افسردگی) توسط اربی و همکاران و مقیاس مقدرنگری دیابت ایجد و الیس بود.

 نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد هر دو درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با و بدون مداخله شفقت ورزی بر افزایش مقدرنگری معنوی (05/0<P) و کاهش افسردگی (05/0<P) در بیماران دیابتی افسرده غیربالینی تاثیرگذار بود و نتایج در پیگیری دو ماه نیز پایدار بودن اثربخشی نتایج را نشان داد (05/0<P).

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به تنهایی به عنوان یک مداخله موثر، می تواند در مراکز درمانی در جهت افزایش مقدرنگری معنوی و کاهش افسردگی بیماران دیابتی با آسیب پذیری افسردگی به کار برده شود.