بررسی اثر محلول پاشی سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود بهاره (.Cicer arietinum L) در شرایط دیم

کاربرد تنظیم کننده های رشد از روش های مهم در کاهش آثار سوء تنش خشکی و به دست آوردن محصول مناسب در شرایط کمبود آب می باشد. به منظور مطالعه عملکرد و اجزای عملکرد نخود در واکنش به سطوح مختلف سایکوسل در شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات دیم سرارود کرمانشاه در طول فصل زراعی 1397 اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل غلظت های سایکوسل در سه سطح صفر (آب به عنوان شاهد)، 200 و 400 میلی گرم در لیتر به عنوان عامل اصلی و دو رقم نخود (بیونیج و ثمین) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثرات ساده رقم و سایکوسل بر همه صفات مورد مطالعه و اثر متقابل آن ها بر صفات تعداد شاخه جانبی، وزن غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن1000دانه، عملکرد زیست توده، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی دار بود. تیمار 400 میلی گرم در لیتر سایکوسل موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد نسبت به دیگر تیمارها شد. بیشترین عملکرد دانه در دو رقم ثمین و بیونیج با محلول پاشی با سایکوسل 400میلی گرم در لیتر به ترتیب به میزان 82/1 درصد و 31/1درصد به دست آمد. از نظر صفات مورد مطالعه، رقم بیونیج نسبت به رقم ثمین عملکرد بیشتری داشت. به نظر می رسد محلول پاشی 400 میلی گرم در لیتر سایکوسل می تواند برای بهبود عملکرد نخود در شرایط دیم توصیه شود.