تاثیر فواصل مختلف آبیاری بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک اکوتیپ های مختلف گوار (Cyamopsis tetragonaloba)

آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی، در سال های 97-1396 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان ایرانشهر اجرا شد. در این آزمایش سه سطح آبیاری با فواصل 5، 7 و 9روزه به عنوان فاکتور اصلی و اکوتیپ های مختلف گوار (سرباز، سراوان، ایرانشهر،RGC1033، هندی،گرمبیت) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. کاشت بذر گوار در اسفندماه انجام شد و پس از استقرار گیاه در مرحله پنج برگی آبیاری با دورهای مختلف آغاز و تا مرحله برداشت بذرها ادامه یافت. با افزایش فاصله آبیاری ارتفاع گیاه اکوتیپ سرباز و سراوان به ‍طور معنی داری کاهش یافت، اما تاثیری بر سایر اکوتیپ ها نداشت. طول ریشه اکوتیپ هندی با افزایش فاصله آبیاری به طور معنی داری کاهش یافت، درحالی که در اکوتیپ اصلاح شده RGC1033 و اکوتیپ های ایرانشهر و سرباز با افزایش فواصل آبیاری طول ریشه افزایش یافت. افزایش دور آبیاری باعث کاهش معنی دار حداکثر کارآیی کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) در اکوتیپ های سرباز، گرمبیت و ایرانشهر شد. با افزایش دور آبیاری شاخص برداشت کاهش یافت، به طوری که بیشترین میانگین شاخص برداشت در دور آبیاری پنج روز به دست آمد. بیشترین میانگین عملکرد بیولوژیک در دور آبیاری هفت روز و اکوتیپ سراوان مشاهده شد. با توجه به صفات مختلف بررسی شده، اکوتیپ اصلاحی RGC1033 و اکوتیپ سراوان در بیشتر صفات مورد بررسی دارای بیشترین میانگین بودند. با توجه به نتایج به دست آمده دور آبیاری هفت روز مناسب ترین دور آبیاری جهت کشت گوار در مناطق جنوبی کشور پیشنهاد می شود.