تبیین چالش های ورزش آموزشی کشور با تاکید بر جهت دهی سبک زندگی دانش آموزان

هدف این پژوهش تبیین چالش‌های ورزش آموزشی کشور با تاکید بر جهت‌دهی سبک زندگی دانش‌آموزان بود. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات آمیخته بود. جامعه آماری این پژوهش را در بخش کیفی مدیران تربیت بدنی آموزش پرورش و اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه‌ها تشکیل دادند و نمونه آماری از میان متخصصین شناسایی شده و بصورت در دسترس انتخاب شد و تا رسیدن به اشباع نظری مصاحبه‌ها ادامه پیدا کرد که در مجموع 16 مصاحبه باز صورت گرفت، همچنین جامعه آماری در بخش کمی مدیران مدارس و معلمان ورزش شهرستان بروجرد بودند که نمونه آماری نیز با توجه به دسترسی محقق تعداد 55 نفر شد. نتایج حاصل از مصاحبه‌ها نشان داد که کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی، ضعف آموزشی، ضعف مدیریتی، کمبود منابع انسانی و کمبود منابع مالی از چالش‌ها و موانع اصلی توسعه ورزش آموزشی هستند. نتایج بخش کمی پژوهش نیز نشان داد که کمبود منابع انسانی و کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی مهم‌ترین موانع توسعه ورزش آموزشی هستند. با توجه به نتایج پژوهش باید برنامه‌ریزی جامعی به منظور رفع مشکلات موجود در جهت توسعه ورزش آموزشی کشور صورت بگیرد، زیرا توسعه ورزش آموزشی نقش مهمی در جهت دهی سبک زندگی دانش‌آموزان دارد.

درس تربیت بدنی جزء لاینفک برنامه درسی مدارس کشور است و در برنامه هر سال دانش‌آموزان، جایگاهی را به خود اختصاص داده است؛ اما این درس، جایگاه اصلی خود را در آموزش و پرورش کسب نکرده است (رمضانی نژاد، 2009). برنامه درسی تربیت بدنی همسو با سایر دروس برنامه درسی ملی به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از نظام تعلیم و ترییت رسمی است که به شیوه‌های مختلف در دستیابی به اهداف آن نقش دارد و به‌عنوان عاملی اساسی و موثر در توسعه فردی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و اقتصادی ابزاری ضروری برای رشد و پرورش انسان‌هایی سالم و توانمند جهت دستیابی به ابعادی از حیات طیبه است (قنبری و همکاران، 1397). با توجه به اهمیت ورزش آموزشی، در اجرای آن محدودیت‌ها و موانعی وجود دارد. ورزش آموزشی در کشور از ابعاد مختلفی دارای آسیب و محدودیت می‌باشد. باید این محدودیت‌ها و آسیب‌ها بصورت علمی و دقیق و توسط متخصصان امر شناسایی شودند و در جهت رفع آنها برنامه‌ریزی صورت بگیرد. تحقیقات مخنلف داخلی به بررسی آسیب‌ها و محدودیت‌های ورزش آموزشی پرداخته‌اند و از ابعاد مختلف موانع و آسیب‌ها را شناسایی کرده‌اند. با توجه به پراکندگی که در تحقیقات صورت گرفته در حوزه ورزش آموزشی وجود دارد و اینکه دید جامعی از آسیب‌ها و نقاط ضعف موجود در این حیطه وجود ندارد، بنابراین محقق در این پژوهش لزوم توجه به این امر را احساس کرده و با بررسی پیشینه پژوهش و تحقیقات داخلی صورت گرفته سعی کرده نگاه و دید جامعی را از وضعیت موجود ورزش آموزشی کشور ارایه دهد.

روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات آمیخته بود که بصورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را در بخش کیفی مدیران تربیت بدنی آموزش پرورش و اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه‌ها تشکیل دادند و نمونه آماری از میان متخصصین شناسایی شده و بصورت در دسترس انتخاب شد و تا رسیدن به اشباع نظری مصاحبه‌ها ادامه پیدا کرد که در مجموع 16 مصاحبه باز صورت گرفت، همچنین جامعه آماری در بخش کمی مدیران مدارس و معلمان ورزش شهرستان بروجرد بودند که نمونه آماری نیز با توجه به دسترسی محقق تعداد 55 نفر شد. همچنین جامعه آماری در بخش کمی مدیران مدارس و معلمان ورزش شهرستان بروجرد بودند که نمونه آماری نیز با توجه به دسترسی محقق تعداد 55 نفر شد. نتایج حاصل مصاحبه‌ها بصورت پرسشنامه بسته در اختیار نمونه‌های تحقیق قرار داده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 10 تن از اساتید مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف استاندارد و همچنین از آمار استنباطی شامل آزمون تی تک نمونه‌ای و آموزن رتبه‌ای فریدمن استفاده شد. نرم‌افزار مورد استفاده در این پژوهش spss22 بود.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین همه مولفه‌های پژوهش بالاتر از 3 می‌باشد که این نتایج نشان‌دهنده آن است که چالش‌ها و موانع شناسایی شده دارای اعتبار بالایی هستند و نمونه‌های پژوهش این موانع را در عدم توسعه مناسب ورزش آموزشی دارای اعتبار می‌دانند. برای رتبه‌بندی چالش‌ها و موانع توسعه ورزش آموزشی کشور از آزمون رتبه‌ای فریدمن استفاده شد که نتایج نشان داد که کمبود منابع انسانی متخصص، کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی، کمبود منابع مالی، ضعف مدیریتی و ضعف آموزشی به ترتیب بالاترین رتبه را دارند.

هدف این پژوهش تبیین چالش های ورزش آموزشی کشور با تاکید بر جهت‌دهی سبک زندگی دانش‌آموزان بود. نتایج حاصل از انجام مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته با متخصصین حوزه ورزش آموزشی نشان داد که کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی، ضعف سیستم آموزشی، ضعف مدیریتی، ضعف منابع انسانی و کمبود منابع مالی مهمترین چالش‌ها و موانع توسعه ورزش آموزشی کشور هستند. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که وضعیت ورزش تربیتی و آموزشی در کشور دارای نواقص و محدودیت‌هایی است که باید برای برطرف کردن آن‌ها برنامه‌ریزی‌های مدون و جدیدی وجود داشته باشد. بنابراین به منظور توسعه ورزش آموزشی در کشور باید برنامه‌ریزی مناسب و جامعی وجود داشته باشد، زیرا اگر کودکان از دوران مدرسه به ورزش علاقه پیدا کنند در آینده نیز نگاه مثبتی نسبت به آن خواهد داشت. امروزه عدم تحرک یکی از عوامل اصلی و مهم در افزایش بیماری و ناهنجاری‌های مختلف بدنی است که ضرورت توجه به آن را کاملا محرز کرده است. سبک زندگی سالم مهم‌ترین عاملی است که می‌تواند توسعه سلامتی و فعالیت بدنی در جامعه را تضمین کند.