نقش بازآفرینی شهری با رویکرد گردشگری در خیابان لاله زار تهران

گردشگری به عنوان یکی از مهمترین راه های توسعه و رشد اقتصادی در جهان به شمار می​رود، ولی در ایران به دلایل فراوان هنوز جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است. خیابان لاله زار در پواقع در منطقه 12 شهر تهران، با توجه به پتانسیل​های شاخص و متنوع گردشگری، در صورت برنامه ریزی​های کارشناسانه در حوزه بازآفرینی شهری، این توانایی را دارد که به یکی از قطب​های گردشگری کشور به ویژه در حوزه گردشگری نو تبدیل شود. نظر به اینکه یکی از روش های پیاده سازی بازآفرینی شهری، برنامه ریزی گردشگری بافتهای فرسوده می​باشد که از اهداف اصلی این پژوهش است. در صدد برآمدیم با تمرکز بر ساختار گردشگری این محدوده را با ارزیابی پتانسیل ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای منطقه مورد مطالعه قرار دهیم. لذا بدیهی است روش مطالعه در این مقاله کیفی و ابزار اصلی آن مصاحبه عمیق و تحلیل داده ها با استفاده از مدل SWOT، انجام گرفته است. جهت تدقیق موضوع، راهبردهای مبتنی بر اصل رویکرد بازآفرینی در بافت​های تاریخی مبتنی بر رویکرد گردشگری ارایه شده است که با اعمال این راهبردها و سیاست ها به ارتقاء و توسعه زیرساختها و شبکه معابر از طریق تعریف و تقویت مسیر پیاده گردشگری و تجهیز و گسترش فضاهای عمومی و بازآفرینی عرصه​های فضای شهری در پیادهروی خیابان لاله زار و توسعه و تامین خدمات شهری از طریق معاصرسازی و یا ایجاد کاربری​های جدید و همچنین الگوسازی با استفاده از مفاهیم و الگوهای باارزش موجود در بافت تاریخی- فرهنگی این خیابان قدیمی کمک می​کند، که نهایتا اجرای چنین راهبردهایی امکان حضور و مشارکت ساکنان و سرمایه گذاران برای جذب گردشگران را ارتقاء خواهد داد. نتایج تحلیل سوات نشان داد که ؛ راهبردهای رقابتی بیشترین مساحت را در نیاز به بازآفرینی منطقه به خود اختصاص دادند. این نشان می​دهد که وضعیت نهایی راهبردی منطقه بیشتر به سوی راهبردهای تنوع یعنی بهره گیری از پتانسیل​های منطقه در راستای غلبه بر تهدیدهای احتمالی تمایل دارد که در برنامه ریزی​های مربوط بایستی بیشترین تمرکز بر این بخش معطوف گردد.