بررسی ویژگی های فردویژه واکه های ساده زبان فارسی بر اساس نظریه منبع-صافی

پژوهش حاضر با استفاده از ابزارهای آواشناسی آزمایشگاهی و براساس نظریه منبع-صافی به بررسی تغییرات بین-گوینده و درون-گوینده در واکه‌های ساده زبان فارسی می‌پردازد. این پژوهش در پی آن است تا مشخص کند کدام‌یک از واکه‌های ساده زبان فارسی اطلاعات فردویژه بیشتری را نشان می‌دهد و کدام پارامتر آکوستیکی بهتر می‌تواند گویندگان فارسی‌زبان را از هم متمایز سازد. به‌منظور بررسی تغییرات بین-گوینده و درون-گوینده، دو دسته پارامتر آکوستیکی یکی مربوط به حنجره یعنی فرکانس پایه و دیگری پارامترهای مربوط به دستگاه گفتار یعنی فرکانس‌‌های سازه انتخاب شد. فرکانس پایه و فرکانس سازه‌های اول، دوم، سوم و چهارم از منطقه ثبات واکه‌های تولیدشده توسط دوازده گویشور مرد فارسی‌زبان استخراج شد. نمونه‌های آوایی با استفاده از برنامه Praat ویرایش 34، 2، 5 مورد تجزیه و تحلیل آکوستیکی قرار گرفت و تحلیل آماری داده‌ها و مقادیر به‌دست‌آمده از بررسی آکوستیکی نمونه‌های آوایی با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 0/21 و نرم افزار R ویرایش 3. 3. 3 انجام شد. نتایج نشان داد واکه پیشین افتاده /a/ در مقایسه با سایر واکه‌ها و فرکانس سازه سوم در مقایسه با سایر سازه‌ها اطلاعات فردویژه بیشتری را نشان می‌دهند. براساس نتایج، فرکانس پایه نسبت به فرکانس سازه‌ها پارامتر قدرتمندتری در نشان‌دادن تغییرات بین-گوینده‌ است. همچنین، نتایج حاکی از این است که فرکانس پایه با فرکانس سازه اول همبستگی دارد که این موضوع به نوعی نشانگر رابطه متقابل میان بخش‌های منبع و صافی است.